|
Vrijdagavond
30 januari: 17u15 contactsleutel omdraaien
en vertrekken voor een 120km richting
Hoogerheide. De snelste weg en tolwegen niet
vermijden...
 We hadden geluk, nergens file,
maar, de Liefkenshoektunnel, met de gewone
wagen betaal je daar 5,5€ daarvoor rij ik
geen 14km om. Met de camper betaal je daar
18€, zijn ze niet beschaamd, waar trekken ze
de grens. Bij 2,75m blijkbaar.
Rond 18u45 zijn we daar aangekomen, Veyske
en zijn broer waren al eerder vertrokken en
stonden ons op te wachten. Na het inchecken
zijn we naar onze ruime plaats gereden, mh
vlak gezet, frigo op gas, verwarming aan en
de schotel richting astra gezet. Phil & Fie
en Veyske en Stanny, met ons vieren hadden
we ons aangegeven voor de receptie en
voorstelling over Tabor waar volgend wk op
de kalender staat. De receptie en walking
diner was
natuurlijke met een Tsjechisch getint menu
en drank. Veel volk is er nooit op die
voorstellingen daar die altijd doorgaan op
de vooravond van het Wk zelf en er nog veel
journalisten niet aanwezig zijn. Nadat onze
buiken goed gevuld waren, zijn we terug naar
Familyland gereden. In de kantine hebben we
nog enkele glazen gedronken en zijn dan gaan
slapen in onze warme Mh.
Zaterdag 31 januari: We hadden afgesproken met
Veys en Stanny om tegen 9u te vertrekken
naar het accreditatiecentrum voor Fie haren
badge te gaan halen. De afspraak was om de
rest van het weekend met de fiets rond te
rijden. We hadden ons een beetje over
slapen, het was al kwart na acht als we
wakker schoten dus zonder koffie, enkel met
een grote slok Pepsi Max de fietsen
losgemaakt, als alles klaar was kreeg ik een
bericht van Veyske dat ze stonden te
wachten. In plaats van met de fiets, waren
ze met de Mh gekomen. Ze hadden een
parkeerkaart om dicht bij het parkoers te
staan. Blijkbaar zagen ze het zitten om
iedere morgen alles terug op zijn plaats te
zetten. Voor ons was dat natuurlijk een
pluspunt. Stanny had ook voor ons nog een
kop koffie mee, wat moesten we nog meer
hebben. We werden het volledige weekend
rondgereden in een warme wagen, waarvoor
nogmaals dank aan Stanny. Dus eerst Fie
haren badge gaan halen en dan naar het
parcours gaan kijken waar we best foto's
konden nemen. Nog eerst enkele eet- en
drankbonnen kopen vooraleer de massa volk
toekwam zodat we niet in de wachtrij zouden
moeten staan.
 Nogal vlug hebben we onze
keuze gemaakt, waar ze van de helling naar
beneden kwamen en een draai van 180° moesten
maken, kans genoeg om mooie beelden te
maken. Daar we nu al enkele jaren naar de
cross gaan kennen we ook hier en daar wat
volk. Op sommige momenten laaiden de
discussies nogal hoog op, wel plezant als
het niet gemeend is hé. Op de cross heeft
iedereen zijn voorkeur voor een renner, dit
leidt soms tot hilarische discussies die toch
allemaal op "samen een pint drinken"
uitdraaien. Om 11u30 starten de juniores
voor 40min. dit was een one-man show van de
Nederlander Tijmen Eising, de sprint voor de
tweede plaats was ook voor Nederland. Na
drie ronden vlug naar de aankomst en daarna
het podium. Daarna kwamen met ons 4 terug
samen aan de perszaal. Phil ging daar iedere
keer de uitslagen halen. Fie was daar al een
beetje vroeger naartoe gegaan om op te
warmen en een koffie te drinken. Phil ook
nog een koffie en Veyske een Cola Light.
Nadat de uitslagen er waren zijn we we
samen met Stanny eten gaan zoeken. De
frieten, een tipzak, zagen er lekker uit,
maar waren koud. Nu, als een mens
honger heeft, smaakt het allemaal. De
weergoden stonden het volle weekend langs
onze kant. Koude wind maar droog en zonnig,
uit de wind en in de zon was het zelfs
aangenaam toeven.
 Om 14u30 starten de
beloften, daar was de gedoodverfde Duitse
wereldkampioen, Philippe Walsleben, op de
afspraak. De sprint voor de tweede was ook
voor een Duitser. Het zelfde scenario als op
de eerste koers, afspraak in de perszaal.
Onderweg kwamen we de Wikkes tegen. De
Wikkes (die we hadden leren kennen in
Varese) had al een mail gezonden dat we
zeker ergens samen zouden gaan uit eten. Op de
site van Familyland had ik gezien dat we
daar een WK menu konden krijgen voor 16€ dus
was dit eenvoudig geregeld. De Wikkes zou
tot bij ons komen. Dus nog vlug afgesproken
dat ze, indien het zou lukken, bij ons een
aperitief kwamen drinken tegen 18u. Phil had
het eten tegen 19u besproken, wat later veel
te vroeg bleek te zijn. Nadat de uitslag
klaar was zijn Phil & Fie samen met Veyske
vertrokken met de Mh richting Familyland.
Veyske en Stanny hadden graag eerst nog eens
de sfeer van het WK gaan opsnuiven rond het
parcours. Fie had haar liever wat op bed
gelegd, iemand die nooit buiten is kan wel
moe worden van opeens op een koude dag wat afstanden te wandelen of zoals op een cross
enkele uren te slenteren. Na Fie haar tukje
en na ons wat opgefrist te hebben waren we
klaar tegen 17u45. Daar zaten we dan te
wachten, tot 18u30 tot we een bericht kregen
van de Wikkes dat ze op de parking stonden
te wachten. Als we buiten kwamen, waren
juist Veyske en Stanny ook aangekomen. Zo
zijn we met ons zes dan gaan eten in het
centrum van Familyland. Op de menu stond er
groenten en tomatensoep en voor hoofdgerecht
Varkenshaas, kipfilet, stoofvlees,
zalmfilet, kibbeling met diverse sauzen.
Groenten- aardappel- en saladegarnituur. Dit
alles in buffetvorm, voor dessert was er nog
ijs. Daarbij hebben we 2 flessen rode en 1
witte fles huiswijn. Jammer genoeg waren ze
blijkbaar niet voorzien op de eetlust van de
Belgen en waren alle schotels binnen de
kortste keren leeg. Gelukkig hadden we ons
glas wijn en een goeie babbel om te wachten
tot alles terug klaar was. We hebben wel
mensen zien vertrekken uit de eetzaal die
echt miscontent waren. Er waren er die niet
het volle pond hebben moeten betalen. Het
bijzonderste was dat wij waren voldaan. Na
het eten hebben we ons een plaatsje gezocht
in de bowling en hebben we daar nog enkele
pinten gedronken. Zo werd het weeral
veel te laat, Phil had de Wikkes nog alle
uitslagen en startlijsten beloofd en ook een
pakket van Tabor die we de avond voordien
hadden gekregen. Nadat ze die zijn komen
halen naar de Mh zijn we vlug onder de wol
gekropen met de afspraak om de zondag om 10u
te vertrekken naar het parcours.
Zondag 01 februari: Oef, nu wel tijd om een kop
koffie te zetten, door omstandigheden zijn
we iedere keer vergeten te vragen aan de
receptie of we daar iets konden kopen van
koeken en dergelijke. Die morgen zag Phil
een doos Nieuwjaarswafeltjes van Destrooper
staan die kon dienen als ontbijt. Zo hadden
we toch iets binnen om de tweede dag van
het wereldkampioenschap te beginnen. Veyske
en Stanny waren iets vroeger dan afgesproken
zodat we mooi op tijd richting parcours
konden vertrekken. Bij de
persparking aangekomen was er duidelijk al
meer volk op de been dan de dag voordien.
Naar een plaatsje moesten we niet meer
zoeken, we hadden de dag voordien gemerkt
dat het daar dik in orde was om foto's te
nemen. Daar we niet tussen het publiek
moesten staan, was het ook niet nodig om ons
te haasten.
 Rustig zijn we nog eens het
volledige parcours gaan verkennen. Hier en
daar nog een "babbelke" geslagen en zo terug
op onze plaats van de dag voordien. Eerst
waren de dames aan de beurt. Hanka
Kupfernagel, Marianne Vos en de Amerikaanse
Katie Compton waren de favorieten. Dit
hebben ze dan alle drie waar gemaakt. Met
als overwinnaar Marianne Vos. De Nederlandse
fotografen begonnen al een beetje te lachen
als ze zagen dat we Belgen waren. Na nog de
uitslagen te hebben gehaald in de perszaal
en een broodje-worst te hebben gegeten, zijn
we terug naar onze plaatsen gegaan voor de
cross van de sterren. Nederlandse en
Belgische soapsterren Deden een ronde op het
parcours van het WK. Dit leidde soms tot
hilarische toestanden die moeilijk te
beschrijven zijn, dus gaan we maar direct
naar de cross van de elite renners. Bij deze was Lars Boom natuurlijk de
doodgeverfde winnaar. Wij Belgen hebben al
beter jaren gekend. Er waren zelfs jaren dat
er drie van bij ons op het podium stonden.
Na de uitlatingen van Boom hadden de Belgen
het blijkbaar begrepen en hadden de goeie
reactie. Gelijk wie er vertrok kreeg, zijn
kans. Blijkbaar had Niels Albert het beste
moment gekozen en kon zo als eerste over de
streep komen. Op de tweede plaats Zdenek
Stybar en als derde Sven Nijs. Twee op drie
dus opdracht geslaagd.
 Na de gewoonlijke
podiumfoto's hadden we terug afgesproken in
de perszaal, we moesten onze kazuifel terug
gaan inleveren. Natuurlijk vonden ze van mij
de omslag met de €20 borg die ik had moeten
geven, niet terug. Ze waren van plan me een
briefje te geven waarmee ik naar de
organisatie zou moeten gaan om mijn geld
terug te krijgen. Ik moest wel de kazuifel
achter laten. Ik was natuurlijk niet van
plan om zelf de poten van mijn lijf te lopen
om mijn eigen borg terug te hebben. Dus
hield ik alles bij tot ze een andere
oplossing vonden. Nadat we met al ons gerief
terug naar de Mh waren gegaan, ben ik nog
eens gaan kijken naar de perszaal. Ze hadden
daar nu wel toevallig een omslag gevonden
met mijn €20 erin, probleem opgelost. Met
ons vier zijn we dan eens gaan kijken in het
plaatselijk café. De pinten vloeiden daar
met bakken, en wij maar slikken, best dat
Stanny geen alcohol drinkt. Tegen 19u waren
we dan al meer dan voldaan. Door het weinige
eten en vermoeidheid heeft een mens niet
zoveel nodig. Veyske en Stanny hebben ons
dan met de Mh terug naar onze staanplaats
gebracht, nog een slaapmutsje gedronken en
zijn dan huiswaarts vertrokken. Bij deze, nog
eens dank aan Stanny voor het veilige
vervoer. Phil & Fie zijn dan nog naar het
restaurant getrokken om er een Chateaubriand
te eten met nog een fles wijn die we zelfs
voor de helft hebben laten staan. Niet dat
ze slecht was, maar teveel is teveel. Eens
terug in onze Mh waren we vlug gesneuveld.
Maandag 02 februari: Wakker om 8u30, na onze
ogen deden we ook de eerste store open,
alles begon al goed wit te zien. Het was blijkbaar in de loop van de morgen beginnen
sneeuwen. Wat koffie zetten en alles
beginnen opruimen. De fietsen stonden nog
gewoon achteraan de Mh, tegen dat ze terug
op de fietsenrek stonden was Phil al
mooi nat van de sneeuw. Schotel naar beneden
en zo waren we tegen 10u klaar om te kunnen
vertrekken. Tegen dan was alles al één wit
tapijt. Het was de eerste keer dat Phil met
de Mh op gladde wegen zou moeten rijden,
rustig rijden en alles bleek goed te
verlopen. Aan het sanitaire blok nog eerst
het toilet ledigen en dan konden we op weg
voor onze 134 km terugweg. Een verschil van
een 9km daar we nu de Liefkenshoektunnel
niet namen. Na een rustige trip waren we
tegen 12u thuis.
Het Wereldkampioenschap cyclocross 2009 in
Hoogerheide zit erop. Nu uitkijken naar de
volgende trip.
Foto's
|
