|
|
|
Datum : |
19
- 30 september |
|
|
WK
wielrennen op de weg nu voor het vijfde jaar
dat Phil er naartoe gaat. Voor Fie is
het de derde maal. Tweede maal met de Mh. De
camperplaats hebben we reeds verleden jaar
vast gelegd bij
OAD Reizen
zo zijn we zeker van elektriciteit en alle
andere voorzieningen te hebben voor het
volledige kampioenschap. |
|
Zaterdag 19 september : Phil werkte maar in de
voormiddag zodat we tegen 13u05, vers
gewassen en geschoren, konden vertrekken.
Alles verliep vlot onderweg. Buiten een
ongeval met een caravan die we op de
middenberm zagen staan. Dit was juist even
na een afslag die we moesten nemen. Nog
tussenin na 366Km een dieselstop rond 17u15
in Woippy. We
hadden met Wikkes en Maryse (mensen die we
het jaar voordien op het WK hadden
leren kennen) afgesproken om in Baccarat te
overnachten. Op 25.7Km van onze bestemming
hoorden we plots een ronkend geluid. Phil
zijn eerste gedacht was een stuk van de
uitlaat. Een geluk bij een ongeluk was, dat
we juist aan een afrit waren, die we dan ook
namen.
 Terwijl Fie gas gaf luisterde Phil
onder de Mh, niks. De motorkap omhoog en
daar zagen we, bij veel gas geven, een buis
waarvan de laspunten los waren gekomen,
omhoog gaan. Eerst gebeld naar de vaste
garagist, dit bracht niks op. Dan maar Touring
Wegenhulp opbellen. Wij wisten natuurlijk
niet welke afrit we juist genomen hadden.
Juist bij de afrit (Chaufontaine Adoménil)
was er een Hotel (Campanile Nancy Sud
Lunéville) waar Fie dan kon vragen waar we
juist stonden. De persoon aan de lijn liet
weten, dat we binnen het uur zouden geholpen
worden. Na een 50-tal min. kregen we een
telefoon van een Franse mevrouw die beweerde
dat die gemeente niet bestond, dus Fie terug
naar het hotel om te vragen waar we
eigenlijk stonden. Van deze kregen we terug
te horen, dat het binnen het uur zou opgelost
worden. Na 20 min stond er een takelwagen
voor onze Mh. We konden uitleggen en tonen
wat het was, die wist ons te vertellen dat
het de collector van de turbo was. We konden
nog rijden, dus volgden we de takelwagen tot
de garage. Het herstel aan
onze Mh heb ik niet goed meer bekeken, die
werkplaats stond vol met oldtimers Volkwagen
kevers en Transporters van in de jaren 60,
gewoon prachtig. In een korte tijdspanne
heeft die persoon (AAD DEPANNAGE Rue
Francois Richard 8 54300 Lunéville 0033 3 83
75 20 20) onze vakantie gered, we
konden terug vertrekken richting Baccarat.
Ondertussen hadden we de Wikkes verwittigd
van het gebeuren. Maryse vroeg ons of ze tot
bij ons moesten komen, wat we wisten te
appreciëren maar ze konden er eigenlijk niet
veel doen. We konden toch niet verwachten
dat ze hun tijd aan onze ongemakken
verdeden. Tegen 20u waren we ook ter
plaatse. De Wikkes had al een welgekomen Stellatje voor
Phil klaargezet. Na wat
uitleg en andere kleren te hebben
aangetrokken konden we vertrekken naar
Pizzeria " Du Pont" waar we na een
aperitiefje een lekkere pizza aten. Fie
een pizza Pescatore en Maryse, Wikkes en
Phil een pizza Coyotte. Na het eten
namen we geen dessert, we dachten nog
ergens anders eens binnen te gaan, maar nergens
was er iets open. Op naar de Mh waar we nog
een pintje en een glaasje Champagne
dronken. Tegen 1u zijn we dan gaan slapen
Zondag 20 september: Om 7u45 zijn we
opgestaan. Fie is ontbijt gaan halen, terwijl
Phil de koffie zette. Nadat we voldaan
waren, en alles hadden klaargezet om te
vertrekken, heeft Phil nog enkele foto's
genomen van de camperplaats. Maryse en
Wikkes waren iets later klaar en zo zagen we
dat ze de kraan van hun grijs water waren
vergeten af te sluiten. Gelukkig stonden ze
juist aan een greppel en liep het water
direct de riolering binnen. Zo zijn we maar
vertrokken richting Zwitserland om 9u10.
 Via
Col du Bonhomme, Colmar, Mulhouse de
Gotharttunnel en Lugano kwamen we in
Mendrisio. In hotel
Coronado Swiss Q Hotel
konden
we onze badges bekomen voor Het Wk. Alles
verliep vlot en waren we na 10 min. terug op
weg naar de camperplaats "Prella". Als we
naderbij kwamen, zagen we al hier en daar een
camper rijden, zelf kwamen er al uit de
smalle straat die wij moesten inslaan.
 Daar
aangekomen koos Phil een voor hem perfecte
plaats, maar de bomen stonden natuurlijk aan
de zuidkant. Op die manier was het
onmogelijk TV-Vlaanderen te ontvangen.
De Mh een 20-tal meter verder van de bomen
zetten was de oplossing. Bij het verplaatsen
zat opeens in het midden van de gang de Mh
met de voorwielen vast. Een behulpzame
Italiaan hielp ons, met (onverstaanbaar)
woord en enorme daad, uit de benarde positie
door de wielkeggen in te delven op de goeie
diepte. Eens deze goed lagen, waren we er
vlug uit. Eens we op onze positieven waren,
kwam juist Wikkes en Maryse aan. Met veel
gebaren loodsten we hem op het voor ons
goede pad. Niks was minder waar. Tegen dat
hij dacht van recht naar zijn bedoelde
plaats te rijden, zakten zijn twee voorwielen
in de grond. Terug met de spade van de
Italiaan, proberen een hellend vlak te delven
met daarin terug de keggen, Wikkes zat reeds
te diep. Bij een naastliggend bedrijf had de
Italiaan planken zien liggen, zo zijn we er
enkele gaan halen, die braken onder het
gewicht van de camper. Dan maar balken gaan
halen, had ook geen zin.
 De opmerkzame
Italiaan begon daar opeens tekens te doen
dat Phil mee moest komen. In dat zelfde
bedrijf had hij betonnetten zien liggen.
Phil is er dan zo één gaan halen. Het linkse
wiel was al zo diep gezonken dat het rechtse
geen vat meer had. Met onze twee dames op de
passagierszetel werkte het perfect. De
camper kon eindelijk, nog door de
medewerking van twee Fransen, op zijn plaats.
Daar we niet meer durfden de Mh te
verplaatsen, moesten we de watertanks vullen
met jerrycans. Wikkes trakteerde Fie al
direct met een goeie fles wijn. Ondertussen
waren de mensen van OAD reizen aangekomen en
wezen wij hen op de slechte ondergrond. Hun
eerste opmerking was, dat we er normaal maar
de maandag mochten oprijden maar Phil zei
hen dat het probleem dan nog een dag later
zou gekend zijn. Als alles op zijn plaats
zat en stond konden we beginnen met een
aperitief. Terwijl de dames de aardappelen schilden
en het witloof sneden, zette Phil de grill
klaar om de biefstukken te bakken. Na
zonsondergang moesten we nog de vaat doen,
waar de Wikkes echt een crack in was, dus
lieten we hem volledig zijn gang gaan.
Terwijl we nog een pintje dronken kwamen er
mensen uit de streek van Aalst toe met 4
campers. Na nog een babbel met een bakker
die gestopt was met werken aan 37 jarige
leeftijd. Jammer genoeg verplicht geweest
door een hersenbloeding. We zijn gaan slapen
tegen 00u.
Maandag 21 september: Opstaan om 7u30,
wakker komen door het geluid van een tractor
die haksel aan het strooien is op de zachte
plaatsen van de ondergrond.
 De mensen die de
camperplaats voorzagen van elektriciteit
waren ook al druk in de weer. Na een ontbijt
van samenraapsels . Een paar sneden brood
van Maryse en een chocoladekoek van de dag
voordien, een eitje in de pan en een lekkere
pot koffie, konden we ertegen voor een
tijdje. Na het toilet te ledigen konden we
om 9u30 vertrekken voor een eerste
verkenning van het parcours. Phil moest ook
naar de perszaal, die we na wat zoekwerk
toch nog gevonden hebben, maar de kazuifels
en een sleutel voor een locker waren er nog
niet. Na de middag zou hij deze kunnen
afhalen. Iets dichter bij het centrum
vonden we een klein warenhuis waar we nog
enkele ingrediënten kochten om later op de
dag wok klaar te maken. T erug op de
camperplaats was en geen elektriciteit meer.
Na wat zoekwerk vonden we de oorzaak aan een
Franse camper. Een nat stopcontact deed de
zekeringen springen. Terwijl onze dames de
groente fijn sneden, dronken Wikkes en Phil
een paar pintjes. Op de camperplaats was er
ook een Zwitserse boekhouder die er een
grote bron van inkomen in zag om daar een
kraam met kip aan 't spit en een ander kraam
met drank open te houden gedurende die week.
Nadien bekeken waren zijn beste dagen de
zaterdag en zondag van het WK. De meesten
hebben zeker al eten en drank mee in de Mh
voor enkele dagen. Ondertussen had OAD het
Zwitsers leger ingeschakeld om meer aarde op
de slechte plaatsen te storten. voor zover we
zagen had het niet veel zin.
 Met hun zware
camions zakten ze ook dieper en ploegden
ze het nog meer om. Na onze vaat zijn we terug
vertrokken naar de perszaal. Niks van, de
persoon was er nog niet, dus zou het voor
morgen, dinsdag, zijn. Zo zijn we via het
park nog eens richting centrum gewandeld,
waar we de schoonvader van Bert Roesems
tegen kwamen, iemand die de Wikkes goed
kent. Rond 19u15 waren we terug op de
camperplaats. Het Zwitsers leger was nu
bezig om de zachte plaatsen in de ondergrond
te bewerken, met een bulldozer schepten ze
de zachtste plaatsen uit om er dan terug
andere aarde in te storten, ze waren zo
bezig tot 23u30. Ondertussen zat er al weer
een camper vast in een ander deel. Ons
avondmaal bestond uit brood en charcuterie .
Na de vaat, nog buiten een pintje gedronken
om dan iets later in de Mh Phil deze tekst
te schrijven en Fie goed moe al wat te
slapen. Tegen 23u35 zaten we onder de wol.
Dinsdag 22 september: Opstaan om 7u45.
Terwijl Fie gaat douchen zet Phil de koffie,
ondertussen ook de foto's van de drie eerste
dagen op de laptop zetten en ook nog eens
kopiëren naar een externe hd.  Je weet maar
nooit, een ongeluk is rap gebeurd. Het was
de eerste ochtend dat er een bakker op de
camperplaats kwam. Het brood was heel
lekker, vooral die in een de vorm van een
top. Nadat Phil Fie's haar in orde had
gebracht, het toilet gereinigd en een
wasdraad had geplaatst, zijn we nog maar eens
richting perszaal gegaan. Eens we op het
parcours waren, zagen we al hier en daar
renners die aan het oefenen waren. Met wat
geluk konden we al een paar keer de
Belgische beloften en dames zien. Phil is
dan van aan de aankomst vlug alleen naar de
perszaal gegaan.  De kazuifel en sleutel was
direct geregeld. Na de oefenritten hebben we
in een "Afrikaans" kraampje een aperitiefje
gedronken. Daar zagen we de ouders van Julien Vermote langskomen. Na een babbel met
Yves, Marijke en Alphonse, de ouders en
broer van Julien, hebben we ons glas
uitgedronken en via Genestrerio terug naar
de camperplaats gewandeld om na een pintje
onze lekkere spaghetti te verorberen. Wikkes
hield vol met de afwas, wat een karakter
heeft
die man. Een Franse camper die achter ons
stond, wilde nog een andere plaats, hij koos
juist wel om op zo een zachte plaats te gaan
staan zeker met als resultaat, ze zaten
vast. P hil wilde nog eens naar de perszaal
om mail enz. te checken. Fie, Maryse en
Wikkes kwamen achter en hadden ook de andere
fototoestellen mee om naar de
openingsceremonie te gaan. Omdat het centrum
rap een 3-tal km ver was, zijn we nog terug
naar de camperplaats gegaan om het teveel
van gewicht (fotomateriaal) achter te laten.
De startlijsten voor de tijdrit dames en U23
Had Phil ook al mee. De grote supporter van
Janine Longo die we ook in Varese hadden
leren kennen was ook terug present, zo
voorzag ik hem ook terug van de nodige
documentatie. Rond 7u30 zijn we dan naar de
ceremonie vertrokken. Eens we ter plaatse
waren, zagen we dat alles binnen in een
soort toneelzaal te doen was, alles zat al
bomvol en er stonden er nog veel te wachten
om binnen te gaan. Op de terugweg zijn
we nog eens gaan poseren op het startpodium
van de tijdritten. Eens over de aankomst
waren er geen voetpaden meer en in het
donker was het niet te doen om langs het
parcours in de weiden te lopen. Zo zijn we
gewoon op de weg , langs de nadar tot aan
het cafeetje "Bar Fornace" gelopen waar
Wikkes en Phil nog een paar pinten , Maryse
witte en Fie rode wijn dronken. Stokstijf,
van in een paar dagen al zoveel km te voet
te gaan, moe maar voldaan zijn we dan terug
naar de Mh gegaan waar Phil deze tekst
schreef en Fie al snel onder de wol kroop.
Phil volgde haar voorbeeld om 23u45.
Woensdag 23 september: Phil had door de
vroege start van de tijdrit U23 de wekker om
7u doen aflopen. Vlug koffie gezet, iets
gegeten en klaar om te vertrekken.
 Fie is
opgestaan rond 7u45 met stramme spieren
waarna ze ook kon genieten van de
overheerlijke kop koffie die Phil had gezet.
In een blakende zon verliep het voor de twee
deelnemende Belgen geen succes. Stress en
misschien het warme weer waren de oorzaak.
Fie was in het dorp Genestrerio foto's gaan
nemen van de tijdritten. Zowel van de U32 en
de dames na de middag. De foto's waren
wondermooi, Fie had een mooie plaats qua
belichting uitgekozen. Na de tijdritten is
Phil nog naar de perszaal geweest om de
foto's op de computer te zetten. Na het werk
waren we afgesproken aan de tribune Waar
Phil direct Wikkes, Maryse en Fie opmerkte.
Samen zijn we nog eens
Villa Belgica
binnen gegaan. €10 voor een armbandje en een
drankkaart. 3 Duvels en een wit wijntje
koste ons al 15 bonnetjes. We hebben er dan
maar nog één gedronken. Op naar de
camperplaats. We hadden afgesproken om eens
de kip te proeven van onzen boekhouder, die
heel lekker was. Met sla, tomaat en
aardappelen van aan het kraam. Op de
camperplaats was er ondertussen veel
ambiance met een chaos van muziek. Na een
verfrissende douche zijn we gaan slapen
tegen 23u.
Donderdag 24 september: Terug redelijk
vroeg opstaan, tegen 7u20. De vaste werken
in de morgen, enkel nu nog de verswatertanks
van beide campers opvullen. Een hele karwei
daar dit moet gebeuren met jerrycans. Maar
dit na het ontbijt, enkele eitjes met het
lekkere "torenbrood" en een croissant
opgevuld met crème patissiëre. Phil maakte
zich daarna klaar om naar de tijdrit van de
elite renners te vertrekken. Ondertussen was
het 9u30.
 De start was pas om 11u30 een
20-tal minuten stappen en nog eens naar de
perszaal om de mails te controleren, de
foto's van Fie moesten ook nog overgezet
worden op de grote laptop. Fie zou terug
naar het dorp gaan om op dezelfde plaats van
gisteren haar beelden te schieten. Phil had
met Wikkes een deal om zijn stoeltje mee te
nemen naar de tijdrit, Wikkes kon er één van
de onze gebruiken. Tussenin is Fie eens
terug naar de camperplaats gegaan om nog
eens het toilet te reinigen. In de tijdrit
speelden de Belgen weer geen rol, eigenlijk
verbleekte iedere renner tegenover de
prestatie van Fabian Cancellara. Na het
podium en de perszaal waren we in Villa
Belgica afgesproken. Buiten Fie, Maryse en
Wikkes waren ook Patrick en Brigitte (een
koppel die we in Varese hadden leren kennen)
aanwezig. Na een paar Duvels zijn we naar de
camperplaats vertrokken waar onze dames voor
een lekker avondmaal zorgden. Biefstuk,
suikerbonen, sla en aardappelen. Na nog wat
over en weer gebabbel over onze legertijd
zijn we om 23u onder de wol gekropen.
Vrijdag 25 september: Opstaan om 7u40, Fie
wilde eerst een douche gaan nemen om toch
wat plaats te hebben.
 Er waren wel al twee
mannen een douche aan het nemen bij de
vrouwen. Blijkbaar was er geen meer vrij bij
hen en namen ze zomaar één van de vrouwen
in. Van privacy gesproken... Verder hebben
we ons na het ontbijt rustig klaargemaakt,
vandaag geen koers maar wel een trip naar Varese. Er was een camper toegekomen met
Italianen die muziek speelden op allerhande
zelfgemaakte instrumenten. Rond 10u30 konden
we vertrekken, onderweg naar het station
zagen we veel renners op de weg. Blijkbaar
was er weer tijd voor trainingen en
parcoursverkenning.
 Met een beetje geduld
lukte het ons om de Belgen enkele keren te
zien. Door het wachten was het al wel iets
te laat geworden om nog naar Varese te gaan,
dus zijn we maar in Mendrisio gebleven. Na
de tweede passage van de Belgen zijn we op
een binnenplein van een winkelcentrum een
pintje gaan drinken. Dan zijn we op zoek
gegaan naar een warenhuis om wat inkopen te
doen voor de volgende maaltijden. Als we
alles hadden wat we zochten en onze koppen
buiten staken, viel het water met bakken uit
de hemel. Na een 10-tal minuten zijn we in
wat minder regen dan toch maar vertrokken,
we hadden namelijk de bovenramen van de Mh
laten openstaan bij het vertrek.
 Na een
tweehonderd meter zag de Wikkes niet meer
zitten om door te gaan. Phil en Fie zijn dan
nog wat verder gelopen tot het terug begon
te gieten. Fie is dan maar en reisbureau
binnen gegaan om een taxi te bellen. We
zaten wel een 5 km van de camperplaats weg.
€18 armer maar wel rap bij onze Mh, konden
we de schade gaan opnemen. Enkel het
onderlaken was een beetje nat, zelfs de
matrasbeschermer bleef droog. Na een uurtje
waren Wikkes en Maryse ook terug. We zijn
dan maar op de camperplaats gebleven, nog
wat water bijgevuld in de verswatertanks
terwijl de dames de groenten voor in de wok
in het juiste formaat sneden. Omdat het nu
en dan nog een beetje regende draaide Phil
de luifel uit maar moest hem een beetje
horizontaal plaatsen om de deur van onze
buren net er onder open te krijgen.
Ondertussen waren de ouders van Jempy
Drucker en de schoonouders van Kim Kirchen
juist voor ons komen staan met hun camper,
heel vriendelijke mensen. Na
een aperitiefje konden we onze witte pensen
met de wokgroenten opeten. Nog wat nakaarten
over onze dag terwijl Fie iets vroeger was
gaan slapen dan de rest. Maar na nog een
paar pintjes zijn Wikkes met zijn vrouwtje
en Phil dan ook maar gaan slapen.
Zaterdag 26 september: Tijdens de nacht is
het terug hevig beginnen te regenen, waardoor
het moeilijk was om vast te slapen. De
wekker stond om 6u30, maar rond 6u moest Fie
plassen en zag ze dat we zonder
elektriciteit zaten. Phil dan maar ook
vanonder het donsdeken om te zien of hij het
in de gietende regen zou kunnen oplossen.
Toch maar eerst een regenjas aantrekken en
naar buiten. De deur van de Mh haperde in
het opendoen. De luifel was door het
horizontaal plaatsen, water beginnen
opvangen en was onder het gewicht bezweken.
Gelukkig had Phil de poten niet optimaal
vast gezet. Zo was de rechtse poot richting
Mh omgevallen en was de luifel gewoon langs
de ene kant neer gezakt. Na het zakken van
de poten, met de hulp van Fie, stroomde het
water er gewoon af. Geen schade, hij kon
terug weer opgedraaid worden. Dan de stroom.
Op één van de aangeslotenen zat blijkbaar een
kortsluiting, deze dan maar uitgetrokken en
de zekering bleef aan.
 Dit was dan ook
opgelost. Phil is niet meer gaan slapen en
heeft dan maar de fluitketel op het vuur
geplaatst en koffie gezet. De
omstandigheden zorgden ervoor dat Phil deze keer niet eerst
naar de perszaal ging, maar meewandelde met
Maryse en de Wikkes naar de top van de
tweede helling. Daar hebben we de eerste
passage van de dames opgewacht. Door de
regen tot kort voor de start lagen de wegen
er nog goed nat en ook nog glad bij ook. In
de eerst afdaling waren de eerste
slachtoffers al gevallen. Achter het peloton
stond de deur reeds open voor een
tiental van de rensters. Phil is na de
tweede passage met de voorziene shuttles
meegereden tot aan de eerste beklimming om
daar nog enkele beelden te maken. Na één
passage is Phil naar de aankomst
gegaan om zeker te zijn vanuit een mooie
positie foto's te kunnen nemen. Wat dan ook
aardig is gelukt. Ondertussen vulde Fie haar
dag met de Mh vanbinnen eens een kuisbeurt
te geven en ook vanbuiten al de lijken van
voorzijde te wassen. Voor Phil was het druk,
eens dat het podium van de dames gedaan was,
begonnen de U23 reeds het startblad te
tekenen.
 Daarbij startte Sep Vanmarcke,
vroeger ook renner bij
KSV
Deerlijk-Gaverzicht. Bij de
tweede ronde stond Phil al bij de aanvang
van de eerste helling. Te voet de klim doen en
ondertussen de renners nog 2 maal in beeld
krijgen. Fie volgde ondertussen de koers op
TV. Eens boven nog vlug de shuttle nemen
naar de tweede helling waar Maryse en de
Wikkes nog altijd stonden. Aan de overkant
stond Tim Van Wichelen, ook iemand die graag
en veel foto's neemt. Phil en Tim kennen
elkaar van op verschillende koersen. Daar
was Phil ook enkele mensen van in Desselgem
tegengekomen die hij de startlijsten van de
dag nadien beloofde maar als tegenzet, een
Duvel wilde in café Belgica. Na nog een
passage op de tweede helling was het tijd om
terug naar de aankomst te gaan om hetzelfde
plaatsje te bemachtigen als voor de middag,
wat ook lukte. Na de aankomst en podium, nog
naar de perszaal om de beelden over te
zetten. We waren terug afgesproken in Café
Belgica, waar dan ook de Desselgemnaren
waren, die zoals afgesproken met een Duvel
afkwamen. Samen hebben we er dan nog een
paar gedronken. Phil had wel al niks meer
gegeten sinds deze morgen en voelde den
Duvel al in zijn bloed.
 Op naar de
Camperplaats waar de dames ons een lekker
avondmaal klaarmaakten in de vorm van
Sperziebonen met kotelet en aardappelen.
Tijdens het eten kregen we een telefoon van
Patrick en Brigitte dat ze met hun
medereizigers in ruzie waren gevallen en
waren vertrokken uit het hotel. Zo de dag
voor het WK was er natuurlijk niks meer te
vinden, ze vroegen of ze eens langs mochten
komen, geen probleem dus. Tegen 22u waren ze
er, ze hadden geen vervoer, hun kleren lagen
nog in dat hotel, de bankkaart lag in het
busje waar de groep zich mee verplaatste. Zo
hebben we ze wat warme kledij gegeven, en
voorgesteld om één bij ons en één bij Wikkes
te slapen. Wikkes wilde natuurlijk Brigitte
bij hem in de camper, wikkes toch ;-)...
Patrick kon bij ons slapen. Zo was het
weeral 01u tegen dat we onder de wol
geraakten. Slaapwel.
Zondag 27 september: Na een kort nachtje,
opstaan en koffie zetten. Bij de wikkes
waren ze al iets vroeger in de weer. Patrick
had wel een onrustige nacht gehad, maar was
toch blij dat hij een bed had om in te
liggen en een dak boven het hoofd. De start
was maar om 10u30 dus moest Phil maar om 9u
vertrekken om nog vlug eens naar de perszaal
te gaan en dan naar de start. De volledige
koers is Phil op stap geweest met de eerder
genoemde Tim. Fie daarentegen is nog naar
het WK dorp geweest om een T-shirt, petje en
drinkbus van Mendrisio te kopen. In het
villa Belgica kon je ook van Bio-Racer
groene of blauwe petjes kopen, wat ze dan
ook deed.
 Phil is ook nog eens gaan kijken
bij de Wikkes en Maryse op de tweede helling
om dan een drietal uur voor aankomst al op
zijn vaste plaats te gaan staan. Een mooie
koers met een mooie winnaar. De Belgen deden
wat er van hen verwacht werd. Na het podium
nog vlug naar de perszaal om alle andere
materiaal op te halen. Laptop en
fotomateriaal, zwaar als je er zo een kleine
2 Km mee moet wandelen. We hadden
afgesproken om eerst kip van het kraam te
gaan eten en dan pas eens naar villa Belgica
te gaan om iets gaan drinken. Het was al
rond 9u30 als we er aankwamen en om 22u
stopten ze met bestellen. Fie had nog veel
drankbonnetjes, zodat we voor de overschot
duvel in het, nog gesloten, flesje vroegen,
we hadden er nog een vijftal. Iets vroeger
op de avond hadden we een bericht ontvangen
van Patrick en Brigitte dat ze een hotel
hadden en ook alles terug hadden kunnen
halen in het vorige.
 Zelfs hun bankkaart
hadden ze terug. Ze zijn dan ook nog even
tot bij ons gekomen als we in het Belgisch
café zaten. Rond 22u30 hadden we zo het
gevoel dat we beter vertrokken. Met ons
zessen zijn we nog eens tot aan "Bar Fornace" gegaan. Als we onze drank bestelden
was het vriendelijke meisje van de vorige
keer, een norse Fräulein geworden. We konden
nog enkel plastiekglazen krijgen, geen
probleem maar een vriendelijk woord kon er
echt niet meer vanaf. Als we onze drank
kregen konden we niet rap genoeg betalen,
wat we dan ook deden. Het café was vol met
Belgen die wat zongen maar verder geen kwaad
deden. Na een tijdje kwam de Zwitserse
politie binnen en werd iedereen vriendelijk
verzocht het gebouw te verlaten. Gedaan een
pintje drinken op het gemak. Zo waren we wel
iets vroeger terug aan de Mh en zijn we maar
wijselijk gaan slapen.
Maandag 28 september: Opstaan rond 7u30,
dag van vertrek. Er zijn er al enkele die
vroeg vertrokken zijn, zelfs zondag nog. Na
een lange dag en voor sommigen met wat
alcohol is het toch niet aan te raden om
dan na 19u nog huiswaarts te rijden. Wij
namen onze tijd, eerst alles afdrogen van de
dauw zodat het misschien nog kon drogen om
direct op de juiste plaats te kunnen steken.
Binnen alles terug vast zetten, de voorruit
nog eens kuisen, het toilet ledigen om
tenslotte voor het vertrek nog een douche te
nemen. Bij het klaarzetten van de GPS bleek
deze altijd maar opnieuw op te starten, een
softwarefout ? De Wikkes besloot iets trager
te rijden dan hij gewoon was.
 Zo vertrokken
we tegen 10u20 met de afspraak aan het
eerste wegrestaurant langs de autostrade te
stoppen om iets te eten. Maar, toen we juist
na vertrek vanuit de camping op de plaats
waar de aankomst van het wk was kwamen,
stonden we al in file door de opkuiswerken
(tribunes enz...) van het
leger. Eens we op de snelweg reden, hadden we
snel ons ontbijt. Daarna konden we een 2uur
vlot doorrijden, tot we aan een korte file kwamen
die veroorzaakt was door een klein ongeval.
Toch stonden we een twintigtal minuten stil.
om 14u55 had onze Ford dorst en stopten we
in Gunzgen Nord. Na het tanken waren
we terug op weg richting Colmar. We dachten
daar eens de oude stad te bezoeken, maar
daarvoor moesten we eerst de camperplaats
vinden.
 Daar Phil zijn GPS niet werkte en we
op deze van de Wikkes de coördinaten niet
konden ingeven, was het wat rommeling. Eerst
stonden we op een militair domein, maar
hadden daar geen veilig gevoel. Uiteindelijk
vonden we de andere plaats, deze was langs
een drukke weg. Bij navraag bij de
toeristische info zijn er in Colmar geen
overnachtingplaatsen meer. Na overleg reden
we dan naar
Kaysersberg.
En wat waren we positief verrast. Gelukkig
waren we geen 10 minuten later, ze vielen
als de duiven, de campers dan hé. Alles vlak
zetten, schotel richten en reeds enkele
foto's later, konden we naar het centrum
wandelen. Op het eerste zicht klein, maar
later moesten we onze eerste indruk
weerleggen. Mooi, wondermooi. We hadden nog
niet veel gegeten in de loop van de dag, dus
zochten we rap iets om te eten. Onze keuze
viel op "Le
Chambard".
In de weinstubbe
zaten we heel gezellig en konden er
smakelijk eten. Phil at kalfslever, de drie
andere Biefstuk maar alle drie op een andere
wijze klaargemaakt. Het is echt een aanrader,
als men in de omgeving is, eens te gaan
proeven. Als we buitenkwamen, was het al
goed donker. Nog eens rondwandelen en dan
naar de camperplaats. We zijn nog in de
camper van Wikkes en Maryse een glas
wijn en een pintje gaan drinken, een
slaapmutsje en konden zo moe en voldaan gaan
slapen.
Dinsdag 29september: Opstaan tegen 8u Phil
koffie zetten terwijl Fie brood was gaan
halen. Met een lekker eitje en een goeie pot
koffie konden we de dag starten. De Wikkes
en Maryse zouden richting Luxemburg rijden
en wij dachten van wat dichterbij te blijven
in Pont á Mousson. Phil probeerde nog eens
de GPS en wonder boven wonder bleek die
normaal te werken. Eerst zijn we met ons
vieren nog eens de omgeving gaan verkennen.
Zo hebben we ook alle trappen getrotseerd
van het kasteel. Ook zijn er vele winkels waar je
echt van alles en nog wat kan kopen. Wat
Phil wel opviel, waren de winkels van glazen
en biersoorten. Tegen 11u30 waren we terug
op de camperplaats en zijn we daar na
afscheid te hebben genomen van Maryse en
Wikkes tegen 12u vertrokken. Via Col Du Bonhomme, Lunéville en Nancy zijn we in
Pont á Mousson
aangekomen rond 15u10. Een mooie plaats
aan de jachthaven van de Moesel. De witte
knobbelganzen krijgen daar vrij spel.
 Zo ziet
het gras op de boorden van de rivier wit van
de pluimen en een honderdtal ganzen,
wondermooi. We hadden er vlug een plaatsje
langs de waterkant, maar moesten onze
50meterkabel uithalen om aan stroom te
geraken. Als we klaar waren, zijn we in het
kleine ED warenhuis aan de overkant wat
inkopen gaan doen voor het avondeten. Tegen
16u30 konden we vertrekken om het stadje te
verkennen en wat foto's te nemen. Op een
terrasje hebben we elk een halve liter Leffe
gedronken. Iets voor 19u waren we terug aan
de Mh waar Fie ons dan een lekker avondmaal
klaarmaakte. Na nog wat TV te hebben gekeken
zijn we tegen 21u30 gaan slapen.
Woensdag 30/09 : En we hebben
geslapen tot 9u. Onze beste nacht van heel
de uitstap. zo een rustige stille plaats
hadden we al een tijdje niet gehad. Fie
haalde brood en een paar appelflappen die we
overhielden om later op de dag op te eten.
Phil wilde nog een douche nemen, maar de
verswatertank was bijna leeg. Met 20m
tuinslang kwamen we juist niet toe om bij te
vullen. Dan maar wegrijden van de plaats tot
waar we er wel makkelijk bij konden.
 Nog de
ruiten kuisen zodat in geval van regen de
ruitenwissers het optimaal doen. Om 10u45
vertrokken we huiswaarts. Metz, Longwy,
Arlon, Libramont, onderweg nog stoppen op de
Air De Wanlin om onze appelflap op te eten.
Dan via Brussel, Gent om de afrit Waregem te
nemen om de collector van de turbo te
bestellen. Inschrijvingsbewijs kopiëren,
zodat het zeker het juiste type is die
besteld wordt. Oef bijna thuis, op 2km moet
Phil rechtsaf in een redelijk smalle straat,
er staat reeds een camion te wachten om de
straat uit te draaien. Phil rijdt een
metertje achteruit, blijkbaar nog niet
genoeg, Phil rijdt nog een klein beetje
achteruit en botst zo tegen een terreinwagen
die blijkbaar zo dichtbij stond, dat hij niet
te zien was in de spiegels. Resultaat,
fietsendrager stuk en het bovenstuk van het rek is door de achteruit gestekt. Jammer
om een mooie uitstap zo te moeten eindigen,
maar er zijn geen gekwetsten. Toch nog ok.
De Mh leegmaken, het toilet en de koelkast
uitkuisen en hij is klaar om hem binnen te
voeren bij
Mobilhomes Maesss.
Foto's |
| |
|
