Na nog een dagje werken vertrokken we om 17u17, de GPS ingesteld naar de cp aan de haven in Venlo. 228 km te gaan, aankomst voorzien om 20u31. Fie belde de havenmeester om te verwittigen dat we er rond dit uur zouden aankomen. We kwamen vlot voorbij Gent, er was file voorzien in Antwerpen en een tiental minuten vertraging. Gelukkig had het TMC systeem ongelijk en reden we vlot de ring voorbij. De rand van Eindhoven was onze volgende drukke weg en kort daarop nog de industrie rond Venlo. Alles verliep rustig, zodat we reeds om 20u stopten aan het restaurant van de haven.

Om deze te kunnen oprijden is er een magnetische kaart nodig, wij hadden die van Wikkes. Onderweg hadden we contact met de Wikkes en wisten op die manier dat ze ongeveer een half uurtje na ons zouden aankomen. Bij aankomst sloten we de stroom aan en plaatsten de keggen onder de voorwielen, zodat we vlak stonden. Ondertussen begon Fie aan de voorbereidingen om dan met ons vieren de beroemde spaghetti te eten. Ze plaatste de saus reeds op het vuur en begon water te koken. Kort daarop kregen we bericht dat ze aan het naderen waren, Fie liep even terug tot aan het restaurant en Phil wachtte bij de poort, om deze open te houden te ze binnen gereden waren. Nadat we een goeie dag hadden gezegd, dronken Wikkes en Phil een pintje, Maryse en Fie een glaasje Crémant. We plaatsten de tafel en stoelen buiten, het was niet echt koud, we konden met zo’n weer best buiten eten. Na ons avondmaal deden Wikkes & Phil de vaat en zaten we nog tot middernacht buiten te praten, dit met een Stellatje en een glaasje wijn. Eens elk in zijn vakantiehuisje, richtte Phil nog vlug de schotel, dan moest dit ’s morgens niet meer gebeuren.
Dag 2: Zaterdag 17 september Venlo – Lübeck :  Phil stapte uit de alkoof om 6u50, Fie volgde reeds om 7u. Terwijl Phil de koffie zette, verfriste Fie haar wat en kleedde haar aan. Bij een lekkere kop koffie wachtten we tot we een  teken van leven hoorden in de camper van de Wikkes. Dan pas begonnen we met onze pannenkoeken op te warmen, we aten er elk een drietal. We maakten dan alles klaar voor vertrek zonder te  vergeten enkele foto’s te nemen van de ochtendzon. We vertrokken van de cp om 8u55 nadat we de magnetische kaartjes in de daartoe bestemde brievenbus hebben gestopt. We gingen nog eerst op zoek naar een benzinepomp, zodat we zeker weg konden tot in Lübeck, zo een 492Km met een verwachte aankomsttijd van 15u31. Jammer genoeg kregen we onderweg enkele monster files, waar we ongeveer een tweetal uur verloren. Iets na 12u stopten we op een picknickplaats “Rastplatz Settel” voor ons middagmaal. Maryse zorgde voor bouletten met brood en mosterd, Phil en Wikkes dronken een pintje, de dames Pepsi max en Cola. Via nog een paar files en wegenwerken maar ook nog een tankbeurt, kwamen we pas om 18u45 aan op de voorziene cp in Lübeck. Fie ging afrekenen aan €9 per camper, de plaatsen mochten we kiezen. Na het vlakzetten en de stroom aansluiten, begonnen de dames aan het avondmaal, een echt teamwork. Na als aperitief een pilsje en een glaasje Crémant met als toetje een notenmix, genoten we van een kippenfilet met curry saus en rijst. Voor de vaat zorgden terug Wikkes & Phil maar ondertussen zorgden Maryse en Fie wel dat de rest op zijn plaats geraakte, zelfs onze vuilzak. De avond vulden we nog met babbelen tot rond 23u, Phil met een Stella, Maryse een glaasje witte wijn en Wikkes & Fie een rode wijn. Elk trokken we ons dan terug in onze camper, waarna Phil nog wat aan deze tekst werkte, terwijl Fie reeds in dromenland was. Iets na middernacht ging Phil dan ook slapen.
Dag 3: Zondag 18 september Lübeck – Puttgarden – Kopenhagen : Rond 6u30 hoorden we Wikkes reeds rond de camper bezig. Hij wilde vandaag zeker niet te laat komen bij de veerboot. We hadden deze geboekt en moesten inchecken voor 11u30, de boot vertrok om 11u45. We maakten ons ook vlug klaar, zodat we zeker op tijd konden vertrekken. Wikkes was reeds zijn toilet gaan ledigen, wij doen dit pas op de cp in Kopenhagen. We reden de cp af om 8u30 en moesten 91,7Km rijden tot aan de veerboot in Puttgarden. Een zestiental Km voor de veerboot tankten we nog wat diesel, deze was nog een stuk goedkoper dan in Denemarken. Na het tanken reden we de laatste kilometers richting veerboot, waar we reeds tegen 9u40 de parking opreden aan de taxfree shop.  We probeerden aan de informatiebalie te weten te komen of we een boot vroeger dan op ons ticket was vermeld, konden nemen, ze konden ons daar niet helpen. We slenterden dan toch maar eerst door de enorme winkel met vooral alle soorten alcoholische dranken en gingen dan toch maar naar de loketten om te proberen een vroegere boot te nemen. Wat blijkbaar geen enkel probleem was, we kregen onze tickets voor heen en terugreis. We reden de boot op om 11u20, we stonden naast een hele groep van de brandweer van Drente die op oefening naar Finland reden, mooie uitstap vonden ze zelf, je zou voor minder. Wij trokken met de lift naar boven en kwamen boven uit, net aan de voorsteven van de boot waar het restaurant was. Wikkes ging samen met de dames gaan kijken wat er allemaal te eten viel. Ze kwamen terug met enkele broodjes, Fie at er één met Kip en Phil hield het bij een broodje gezond, die ons een kleine €15 kostten. Na nog wat rond te hebben gekeuveld op de boot, waarbij we ook het dek eens verkenden, werd het tijd om terug naar het onderste dek te gaan waar onze campers stonden. We hadden nog ongeveer een 157Km te rijden tot aan Citycamp, de cp aan de rand van Kopenhagen. We kwamen er aan om 14u05, de twee plaatsen die we hadden besproken, waren geen enkel probleem. Er stond een circus dat enorm veel plaats in nam en waar ook de muziek goed te horen was in de omtrek. We kregen een plaats toegewezen op het einde van de parking, wel op het grint maar er kon maar langs één zijde nog een buur komen. We loosden nog eerst het grijs water en leegden het toilet, ook de verswatertank werd bijgevuld. Na het vlak zetten en de stroom aan te hebben gesloten, met ondertussen een eerste pintje op

Deense bodem, vertrokken we naar het accreditatiecentrum. De badges lagen klaar, dan maar op zoek naar de cityhall waar de perszaal was. Daar haalden we wat gegevens, de startlijsten en de kazuifel voor Phil op. Na nog een korte wandeling trokken we terug naar Citycamp, waar Fie nog eens tegen Finn de uitleg gaf van onze reservatie op de andere cp in Rudersdal. Wij besloten om de dag nadien vroeg op te staan en naar daar te trekken om dit alles te proberen te annuleren. Voor de rest van de late namiddag genoten we van een pintje en de vrouwen van een glaasje Crémant. Ons avondmaal bestond uit biefstuk met ijsbergsla en aardappelen. Phil en de Wikkes deden de vaat, jammer dat dit alles door het minder goeie weer binnen moest gebeuren. Ondertussen was het circus gestopt met de voorstelling, die mensen begonnen dan ook direct aan het afbreken van hun tent. Tot laat in de avond zagen we beweging rond het circusplein. Wij eindigden een drukke dag met nog een pint en een glas wijn en gingen slapen tegen middernacht.
Dag 4: maandag 19 september Kopenhagen :  Phil was op om 7u05 maar Fie volgde vlug. De koffie zetten en de boiler zijn werk laten doen, zodat we warm water hadden. Fie was ook al vlug uit de veren, we wilden snel vertrekken naar Rudersdal, zodat we konden overleggen om de boeking te annuleren zodat we op Citycamp konden blijven staan. Na ontbijt, het aangekochte brood met choco en confituur en een douche, gingen we eerst luisteren bij Finn. Hij stelde voor dat hij contact zou opnemen via mail, met de persoon die het hem aantrok. Wij moesten ondertussen maar genieten van onze reis, liet hij ons weten. Er stonden ondertussen shuttles klaar om de vips naar het centrum te voeren, hij ging een woordje klappen tegen die gasten en we konden instappen. Wij met ons vieren werden in de kortste tijd afgezet in het rennersdorp, wat moet een mens meer hebben. Door de samenloop van omstandigheden had Phil zijn kazuifel en een lens niet mee, dan maar foto’s nemen met de 18 – 105, wat dan ook redelijk lukte. De dames junioren kwamen eerst aan de beurt, het podium bestond uit 1, Allen Jessica (AUS) 2, Barker Elinor (GBR) 3, Kröger Mieke (GER). Onze Belgen waren Lodewijks Steffie 25^ste en Van Den Haute Steffie 28^ste. Wij waren aan het parcours begonnen maar Wikkes kreeg last aan zijn voeten, daardoor sneden we een stuk van het parcours af. Op een kruispunt vonden we een doe-het-zelf winkel waar we silicone, een silicone spuit en tape kochten zodat Phil de afwasbak kon herstellen voor 183 DKK. Door het vele wandelen kregen we stilaan dorst, we gingen dan in de Rio Bravo pup elk een Tuborg drinken aan de prijs van €54 kronen per stuk. Bij het brengen van de pinten kregen we de kans om elk zijn pint te betalen of per koppel of alles samen. Door de hoge prijs van de drank zijn ze hier gewoon dat ieder zijn eigen drank betaalt. Een paar honderd meter verder waren we aan de aankomst, maar ook aan de markt waar het podium stond en ook enkele kraampjes met eten. Onze magen lieten zich horen, Wikkes had meer zin naar een koek van bij de bakker, wij daarentegen hadden liever een hamburger. Als een mens honger heeft, smaakt alles. Na ons eten gingen we nog vlug eens de perszaal binnen om de uitslag van de dames juniores te halen en dan terug naar de plaats waar we terug afgesproken waren. We dronken aan een van de kraampjes nog een Tuborg. Ondertussen waren de Beloften, U23 dus reeds van start gegaan, we wandelden nu en dan wat verder om toch maar niet koud te krijgen, maar ver liepen we niet meer, als we te koud kregen in de schaduw, zochten we een plaatsje in de zon. Als de laatste renners aan het rijden waren, gingen we in een tentje iets drinken, we zagen van daaruit ook wel een groot scherm dat op de markt stond. Het was wel geen te beste keuze, waaien hé man in die tent, Fie dacht direct aan een ramp als die zou opwaaien, gelukkig bleef die staan, zagen we het einde van de koers en konden we boven alles nog een goed pintje drinken. Het podium bestond uit 1, Durbridge Luke (AUS) 2, Quaade Rasmus Christian (DEN) 3, Hepburn Michael (AUS). Terwijl Wikkes & Maryse terug naar de cp wandelden, trok Phil naar het podium om enkel foto’s te nemen, Fie wachtte gewoon om dan samen nog eens naar de perszaal te gaan om de uitslagen op te halen. Tien minuten nadien waren we ook op wandel naar de cp,  waar we hoopten het goeie nieuws te horen in verband met de geboekte plaats in Rudersdal. Inderdaad, Finn had goed nieuws voor ons, we konden de boeking annuleren en ze zouden ons geld terug storten. Het enige wat we nog moesten doen, was ons rekeningnummer doorgeven. Daar we in het buitenland zaten moesten we het Bic en IBAN nummer doorgeven. Phil had een recente bankkaart waar al dit op vermeld was, Maryse niet, we gaven dan gewoon het nummer van Phil door, die het later dan terug zou storten naar Maryse. We waren op ons gemak voor de rest van het WK, enkel nog morgen inlichtingen nemen welke trein we konden nemen naar de wegkoersen. We dronken nog een aperitiefje met een hapje, ondertussen herstelde Phil de afwasbak met de aangekochte silicone. We aten dan samen in de camper van Wikkes, koteletten met gestoofde wortelen en aardappelen. Terwijl we nog wat zaten na te genieten van ons avondmaal werd er opeens op de deur geklopt. Patrick en Brigitte, die we ook hadden leren kennen in Varese, stonden daar voor de deur. Ze waren pas aangekomen en op een heel toevallige manier bij ons op de cp uitgekomen. Ze moesten nog een hotel zoeken en bleven daardoor niet te lang meer hangen, ondertussen deden Phil en Wikkes de vaat. Als ze vertrokken waren, zaten we toch nog wat te tateren tot rond 23u30 en gingen dan maar slapen, moe en meer dan voldaan.
Dag 5: Dinsdag 20 september Kopenhagen :  We waren van plan eens wat langer te slapen, maar Phil was er toch alweer om 7u koffie aan het zetten. Fie kon nog een uurtje langer blijven liggen, nadat ze toch was opgestaan, nam ze een douche. Ondertussen hielp Phil Wikkes om op een makkelijke manier zijn grijs water weg te brengen, als Fie uit de douche kwam, deed Phil ook zijn grijs water weg. Daarna aten we ons dagelijks brood met confituur en choco. Daarna verzorgde Phil Fie haar kapsel en nadien droegen we samen het toilet naar voor om het te ledigen. Fie bracht op de terugweg nog een jerrycan met 15L vers water mee, zo konden we de verswatertank ook wat bijvullen. Nadat alles en iedereen klaar was, konden we terug naar het parcours vertrekken. Finn liet ons nog eens met een VIP busje naar het rennersdorp brengen, die stappen hadden we toch al gespaard. Bij onze aankomst waren de juniores al gestart, de eerst Belg was ook al op weg. We hadden in gedachten van tegen de rijrichting het parcours te volgen om op die manier tijdens de middagpauze ergens rond de beruchte zeemeermin uit te komen. Ieder jaar wil De wikkes ook op de foto met de welgekende Duitse duvel. Iets over de aankomst had hij al prijs en werden er vlot enkele foto’s genomen. Hier en daar kwamen we nog iemand tegen dat Wikkes kende, een koppel wist ons te vertellen dat er verderop ook wacht werd gelopen door mensen met berenmutsen op, deze wilden we dan ook niet missen. Als de juniores gedaan hadden, waren we juist aan een Café waar ze Tsjechisch bier hadden (Pilsner Urquell) enkel Maryse dronk er een bruin Deens biertje, we betaalden 156 Kronen voor de vier consumpties, een persoon nam een foto van ons vieren en was blijkbaar niet aan zijn proefstuk toe, hij nam een mooie foto en regelde dat er net een renner achter ons voorbij kwam. Iets verder kwamen we uit aan een haventje met op de volledige lengte restaurantjes en druk bezette terrassen, nog wat verder zagen we dan de berenmutsen op wacht, wanneer er aflossingen zijn, moeten we nog proberen te achterhalen. We waren dan nog een kleine drie kilometer ver als we aan de meermin kwamen, Wikkes zag het niet zitten die te gaan bezoeken, wij gingen dan maar samen met Maryse dit beeld gaan bekijken, het is zoals manneken pis in Brussel, veel bekijks van chinezen. We wilden niet onderdoen en namen ook enkele foto’s, we zouden Wikkes terug zien waar het parcours dichtbij was, wat ook lukte. We wandelden verder via het parcours en zagen alle dames twee maal voorbij komen, tegen dat de laatste tien moesten vertrekken, waren we terug aan de start en moesten dus nog een kleine veertig minuten wachten tot we de nieuwe wereldkampioene Dames Elite kenden. Ondertussen kochten we nog iets om te eten, Maryse & Wikkes terug iets van bij de bakker, Phil & Fie gingen terug naar hetzelfde kraam van de dag voordien, waar Phil deze keer een Frankfurter at en Fie terug een hamburger. Kort daarna was het tijd voor het podium 1, Arndt Judith 2, Villumsen Linda Melanie 3, Pooley Emma. Nog vlug eens naar de perszaal en we konden terug naar de cp. We haalden Maryse & Wikkes nog in, we gingen nog eens binnen in het winkelcentrum net naast de cp, een centrum met alles er op en er aan. We wilden Finn bedanken met een paar flessen wijn,  om wat hij voor ons verwezenlijkt had. We kochten ook het lekker Tsjechisch biertje en wat charcuterie. Eens op de cp ging Fie & Maryse de flessen geven, Finn hield zelfs de zak waar ze in zaten, maar was wel heel tevreden met zijn flessen. Ze droeg ook de vuilzak naar de container. Vanavond aten we Stoverij met witloof en aardappelen, samen met een pintje en een glaasje wijn. De vaat was zoals gewoonlijk voor Wikkes & Phil. Nog wat zitten tateren en tegen 22u30 naar onze Mh. Op de parking, waar het circus stond, begonnen er enkele auto’s wat show te geven met ter plaatse rondjes te draaien en lieten het gebuurte “genieten” van de piepende banden. Phil had voor het eten al wat aan deze tekst getypt en deed dan verder tot 00u10. Slaapwel.
Dag 6: Woensdag 21 september Kopenhagen : Phil was er weer vroeg bij, om 7u20 werd het vuur onder de fluitketel aangestoken en koffie gezet. De boiler werd aangelegd zodat we ons konden wassen. Nadat Phil zijn douche had genomen, liet hij het grijze water af in een jerrycan en vulde nog wat vers water bij. Ondertussen was Fie ook uit de alkoof afgedaald en zette ze alles klaar voor ons ontbijt. Het meergranen broodje dat we gisteren hadden gekocht, was echt lekker, we moesten onszelf verplichten van te stoppen, we waren goed op weg het volledige broodje op te eten. Wikkes moest ook nog wat water bijvullen, Phil hielp hem daarbij. Als we rond waren, was het tijd om te vertrekken naar de tijdrit van de eliterenners. We kwamen een uur voor de start reeds aan de cityhall, Phil & Fie gingen nog eerst eens naar de perszaal om nog enkele startlijsten te halen. Daarna gingen we eens de winkelstraat binnen en slenterden tot op het einde van de straat, maar zagen ook nog enkele dingen die we de dag nadien zeker wilden zien. We erkenden een plaats waar we reeds waren geweest en besloten ons daar te placeren om de renners aan te moedigen en te fotograferen. Op de binnenkoer van de bibliotheek was het nog rustig als we daar aankwamen, maar wel al meer beweging dan de dagen voordien. Om 12u30 gingen de eerste renners van start, de plaats waar we stonden, was bijna op het einde van de ronde, zo was het bijna nog een half uur wachten tot ze bij ons waren. De eerste Belg, Thomas De Gendt ging van start om 12u46, tegen dat hij bij ons voorbij kwam was hij al heel wat tijd verloren. Als we daar pas stonden, waren er enkel druppels gevallen, maar de straat raakte zelfs niet volledig nat, de wind daarentegen kwam als maar kouder, daarom besloten we om een andere plaats op te zoeken en ook een kleinigheid te eten. De tweede Belg, Dominique Cornu startte om 14u46 en kwam ook niet optimaal door. Wat we dan ook deden aan het kraam waar we reeds hadden gegeten. Phil at weer een Frankfurter en Fie een hamburger, we dronken nog een Carlsberg in de tent ook. Ondertussen keken we op het groot scherm, hoe de tenoren de beste tijden in de vernieling reden. De verwachte winnaar Cancellara, ging twee maal uit de bocht en stond de tweede maal zelfs helemaal stil en behaalde op die manier uit op de derde plaats. De uitslag was 1, Tony Martin 2, Bradley Wiggins 3, Fabian Cancellara. De Belgen kwamen op de 29^ste en de 50^ste plaats uit dus, nog maar eens geen prijzen. Phil ging foto’s nemen van het podium terwijl Fie vertrok naar het warenhuis om nog enkele aankopen te doen waaronder choco.

Na het podium ging Phil nog vlug de uislag halen naar de perszaal en spoedde zich dan ook naar de cp. Ongeveer halfweg haalde Phil Wikkes & Maryse in en wandelden samen verder. Bijna aan de Mh kreeg Phil een bericht van Fie, dat Brigitte & Patrick ook op de cp waren. Bij een glaasje wijn, bier, druppels koffie en cola hadden we een plezante avond wat ze wel over de cp zullen gehoord hebben. Halverwege kwam Ronny er ook nog bij. Een gast die normaal met zijn vieren een camper zouden gehuurd hebben, maar de drie anderen hadden afgehaakt. Zijn verlof was geregeld, op die manier kwam hij dan maar alleen in zijn Berlingo en sliep ook daar in. Normaal zouden we witte en zwarte pensen eten, maar voor zeven man was er niet genoeg, de worsten werden gebakken en met een sneetje brood opgegeten. Met een natje en een droogje raakten we pas om 1u in ons bed.
Dag 7: Donderdag 22 september: Kopenhagen : Een vrije dag in de wereldkampioenschapweek, we startten de dag rustig en stonden pas op om 8u20. Na de koffie en ons ontbijt, liet Phil nog het grijs water af en vulde vers water bij en het toilet werd geledigd. Wikkes verplaatste dan nog zijn camper een half metertje zodat we de luifel van de Phil & Fie mobiel, volledig konden uitdraaien en zo de windstopper konden plaatsen. Het was direct voor de helft warmer onder de luifel. Langs de achterzijden werd het Stella logo opgehangen. We vertrokken richting Station waar we onze tickets voor het weekend gingen kopen om op het parcours van de koers te geraken.

eel dichter bij de plaats waar we stonden dan het station in Holte. Er was enorm veel volk op het station maar alles verliep vlot, we kregen van de stationgasten niet eens de kans om onze treinkaarten te ponsen, zo de trein op. Eens terug in Kopenhagen, nog een half uurtje stappen en we waren op Citycamp. Terwijl Maryse & Fie de groenten en vlees sneden vulden Wikkes & Phil het vers water bij en leegden het toilet, eens dit klaar was kon Phil beginnen bakken in de wok, die in verhouding de hoeveelheid groeten en vlees, veel te klein was. Zo werd eerst het vlees gebakken en alle groenten los van elkaar, nadat alles bijna gaar was, kon alles in porties van twee personen nog vlug eens opgewarmd worden, het resultaat was blijkbaar toch nog lekker. Na dat Maryse en Wikkes de vaat hadden gedaan, dronken we nog een slaapmutsje en waren we kort daarop in dromenland.
Dag 9: Zaterdag 24 september : Kopenhagen : Vroeg opstaan was terug de boodschap,

a het ontbijt volgden voor de rest hetzelfde scenario van de dag voordien, we stapten wel af deze keer in Virum zodat we na een korte wandeling op het parcours waren. Phil ging toch nog eerst in de perszaal nog wat uitslagen en startlijsten halen voor het geval er nog iemand zou naar vragen. Reeds om 9u was de start van de juniores, de mooiste koers van heel het WK. Daarbij haalde nog een Belg een zilveren medaille, 1: Lecuisinier Pierre-Henri 2: Degreve Martijn 3: Lammertink Steven. Mooi, maar geen emoties op het podium, enkel de winnaar wist weer een feestje te bouwen. Als Phil na podium terug kwam, was er op de afgesproken plaats een enorme ambiance, vrienden van Maryse & Wikkes waren tot bij ons gekomen. Ondertussen was er een groep Nederlandse muzikanten een feestje aan het bouwen. Het bier vloeide rijkelijk, maar Phil hield het bij twee en at nog vlug enkele koeken van het winkeltje bij het benzinestation. Om 13u Startten de dames en hielden de koers gesloten, Marianne Vos liet haar insluiten en werd voor de vijfde maal tweede op het WK. De Italiaanse Bronzini Giorgia won voor de tweede maal op rij, derde werd Teutenberg Ina. Fie ging tijden de podiumceremonie naar de perszaal om de uitslagen te halen, maar die waren er nog niet. We spraken terug af richting station en reisden met de trein terug naar Kopenhagen. Deze keer konden we de tickets wel valideren zonder problemen en hadden we vlug ons plaatsje. Eens terug in Kopenhagen gingen de dames nog op zoek naar brood maar alles sluit op zaterdag om 17u. In de bakkerij van het winkelcentrum smeten ze alles in plastieken zakken en wilden niks meer verkopen. We hadden nog brood van de dag voordien liggen. We bekeken alles eens en hadden nog genoeg voor ’s avonds samen met onze eieren met spek te eten en ’s morgens als ontbijt. Onze vrouwen bakten de eieren en het spek die we met enkele sneetjes brood aten. Nadien nog een pint en een glas wijn en een goeie nachtrust. Morgen vroeg dag.
Dag 10: Zondag 25 september : Kopenhagen : We wilden terug vroeg op het parcours zijn ondanks dat de start in Kopenhagen zelf was,trokken we op hetzelfde uur van de dagen voordien naar het parcours in Rudersdal alhoewel de koers maar om 10u startte, zorgden we er voor dat we onze vaste plaats konden innemen, wat dan ook lukte. Het volk stroomde snel toe, er stonden tegen het begin van de koers reeds een tweetal rijen. Phil had er geen last van, hij kon het volledige parcours afbollen met een shuttlebus en deed dit ook een tweetal keer. Fie nam haar middagmaal in het perscentrum en at noedels Bolognaise, Phil at in Café Belgica een portie frieten met een jagersworst. Phil was heel de koers op weg met Francky. Tegen de aankomst was hij terug aan de meet en Fie bij Maryse en Wikkes. De Belgen reden een goeie koers, maar konden het niet afmaken. Voor Gilbert was het jaar 2011 voorbij, jammer genoeg voor al zijn supporters. Het podium was voor : 1, Cavendish 2, Goss 3, Greipel. Na de koers nog naar het perscentrum om de kazuifel terug te brengen en de uitslag van de koers mee te nemen. Op dit gebied zat het WK er op en trokken we met ons vier naar het station dat overbevolkt was. We wachtten op de volgende trein, daar hadden we direct een zitplaats. Terug in de hoofdstad wandelden we voor het laatst van het station naar de camperplaats waar we reeds het een en ander zijn beginnen opruimen terwijl alles mooi droog was.

Fie droeg de rittenkaart van de trein bij Finn, we wilden hem deze geven, zodat hij er iemand een plezier kon mee doen. Finn drong aan ons deze terug te betalen, wat hij tenslotte ook deed. De luifel, de zijwand en het grondzeil werden weggestoken. Terwijl we druk bezig waren, kwamen Patrick en Brigitte nog afscheid nemen. Wij zouden gaan uit eten in het winkelcentrum, als alles opgeborgen was gingen we op zoek naar ons avondmaal. In een Italiaans restaurant “Panorama”, we aten er  allen een Buffet, Wikkes & Fie met een fles rode wijn, Maryse een karafje witte wijn en Phil een Weisbier. Voor dessert aten we met drie een ijsje en Maryse een tiramisu. Voor alles betaalden we 934,79DKK. We vertrokken naar de camperplaats om 21u40, daarna gingen we slapen, de dag nadien moesten we fris zijn om de terugreis aan te vangen.
Dag 11: Maandag 26 september: Kopenhagen – Bispingen-Behringen: De eerste dag van de terugreis, we waren terug vroeg uit de veren. Na het ontbijt moesten we nog de rest van onze dingen vastzetten, grijs water lozen en toilet uitkuisen, Nog de verswatertank vullen, afscheid nemen van Finn, de GPS instellen naar Soest om dan ergens onderweg een overnachtingplaats te zoeken. Maar, eerst moesten we naar Rödby om de overzetboot te halen. Onze tickets waren voorzien om 13u15 maar we kwamen een uur vroeger aan. We konden de onze direct omwisselen en doorrijden. Eens we aan lijn 9 kwamen, stond daar een man te zwaaien dat we ons moesten spoedden, we reden de boot op, achter ons sloten ze de deuren en we waren vertrokken. We gingen naar boven om iets te gaan drinken. De vrienden van Maryse & Wikkes waren de eersten die we zagen. We dronken een Carlsberg terwijl onze dames de rest van onze kronen ging verdoen. Fie kocht wat chips en nootjes, zo hadden we terug wat om bij ons aperitief te knabbelen. Maryse dacht aan de kleinkinderen. Eens we van de boot waren, stopten we langs de snelweg in Neustäter Bucht West, na een 66Km, om wat te eten. Voor een restaurant zagen we het niet zitten, van snacks was het ook niet veel soeps. Enkel enkele van die driehoekige belegde boterhammen en Bockworst met  brood. De dames aten een sneetje brood en de mannen kozen een worst, we betaalden per koppel €6,88. De GPS gaf File aan, op enkele Km van het opgegeven punt verlieten we de snelweg en reden lang mooie landschappen. Rond Hamburg wilden we nog voltanken, op de GPS zag Phil een benzinepompje staan, daarheen dus, we tankten daar aan €1,299 wat bijna 20 cent minder was per liter dan op de meest andere pompen. Nog een 50Km verder, in Bispingen waar

Maryse en Fie in een Lidl binnen gingen om ons vlees voor deze avond te kopen. Terwijl Wikkes & Phil een pintje dronken en keken hoe we best wegreden van de plaats, kwamen de dames reeds terug. Nog enkele Km en we reden camping “Brunautal Am See” in Bispingen-Behringen op. Door onze campincard van Acsi kregen we onze staanplaats voor €13 en nog eens €3,20 voor de besteld koeken. Phil had zich iets misrekend om de schotel te richten en werd gehinderd door een grote boom, zonder zou het tenslotte ook wel lukken. Na het vlakzetten en stroom aan te sluiten, begonnen de dames tijdens een aperitiefje, de aardappelen te schillen  en de ijsbergsla die nu al van bij de start in de koelkast zat, te snijden. Phil en Wikkes dronken nog eerst een Erdinger weisbier terwijl de dames het bij wat bubbles hielden. Na het eten en de vaat was het al goed donker, door het beekje juist achter onze plaats waren er veel muggen, zo kwam het dat we terug vroeg onder de laken zaten.
Dag 12: Dinsdag 27 september : Bispingen-Behringen – Möhnesee : Fie mocht onze koeken halen om 8u, tegen dan hadden we gedoucht en was de koffie klaar. Na het ontbijt nog fie’s haar in de plooi leggen, alles opruimen en we konden vertrekken naar onze voorlaatste bestemming, Soest. Wikkes in 1975 zijn dienst volbracht bij de 6^de artillerie, Phil voldeed in de 5^de linie in 1977 zijn dienstplicht. We wilden deze eens gaan bezoeken en reden zo richting stad, met een 270Km te rijden, kwamen we er aan tegen 13u20. In Soest is de cp niet aantrekkelijk, wij zouden er niet willen overnachten. We gingen eerst op zoek naar het toeristisch infobureau, we vonden het pas nadat we een drietal mensen hadden aangesproken. Op onze zoektocht verkenden we reeds een deel van de oude stad, bij gebrek aan tijd moesten we het daarbij houden. Bij de info bleek dat ze gewoon zijn van Belgen over de vloer te krijgen die op zoek zijn naar een stukje nostalgie, wij dus ook. Voor de Wikkes moesten we de kazerne “Kanaal van Wessem” hebben, voor Phil kazerne ”Rumbeke”. De Grenadiers, de knolselders, waren hun gebouwen kwijt, ze werden afgebroken om er een nieuw woongebied te maken. Een deel daar rechtover is van de 5^de linie is ook afgebroken, volgens Phil een derde van alle gebouwen. Als we op de markt van Soest waren, keken we daar uit om nog iets te eten. Bij Cafe Siebrecht, een bakkerij met aanpalend snackmogelijkheid namen we plaats op het terras. Phil dronk er een Weisbier en gaf Fie de opdracht om hem te verrassen met wat hij zou te eten krijgen. Ze slaagde daar perfect in, een pistolet met een dikke snede beenhesp of zoiets ertussen, lekker, amaai. Maryse en Wikkes aten zoete koeken met een tasje koffie. Terug op weg naar de cp zochten we nog een beenhouwerij en terug liet Phil zich verrassen wat het vlees betrof. Recht tegenover de beenhouwerij was er en likeurstokerij, Phil & Wikkes hadden daar meer oog voor en als onze dames terug waren, trokken we eens binnen. Wikkes kocht er een halve liter “jenever” en Phil 100ml van appels. Terug aan de campers stelden we de GPS in naar de kazerne waar de Wikkes had gelegen. Alles was overwoekerd, misschien best eens in de winter terug komen kijken zodat er iets meer te zien is. Na wat foto’s wandelden we verder tot aan het munitiedepot waar Phil een paar keer 24u wacht had gedaan, een wacht die voor 22u in bed werd gedaan en waarna men nadien nog een 24uren rust had. Dan terug tot aan de 5^de linie waar nu een universiteit de gebouwen gebruikt. De gebouwen waar Phil sliep en zijn kapsalon had staan er nog, als we ooit daar nog eens komen gaan we zeker de kamers opzoeken. Het vuilbakske, een cafeetje dat iedere

Plots zaten we zonder stroom, we hadden dus zeker onze 24u niet gekregen, nu we bleven toch zo lang niet. Eens thuis stuurde Fie een mail naar de verantwoordelijken van het toestel, het was blijkbaar een gekend probleem, ze excuseerden zich bij deze. In de toeristische folder stond vermeld dat het mogelijk was buiten de gewone uren in het weekend, het museum over de Belgische soldaten in Soest, te gaan bezoeken mits een telefoon naar de verantwoordelijke. We hadden gisteren besloten dit vandaag te doen en rond 8u30 te telefoneren. Tegen die tijd hadden we bijna alles opgeruimd en stonden we bijna in de startblokken voor het geval we direct konden gaan. De dame aan de telefoon wist Fie te vertellen dat haar man niet thuis was en dat ze 9u10 eens moest terug bellen. We vertrokken toch naar de Adam kazerne en Fie belde pas als we daar waren aangekomen. Nu had ze de juiste persoon aan de lijn, hij kwam, maar had niet veel tijd. Hij wilde ons toch vlug het museum eens laten zien omdat we nu toch in de omgeving waren. Nadat we eens kort de buitengebouwen hadden bekeken en wat foto’s hadden genomen, kwam de persoon die de deur zou openen, aan. Hij liet ons alle kamers bekijken, maar bleef ons wel kort op de hielen zitten, we voelden dat hij niet veel tijd had. De tweede persoon die mee was bleef beneden en zagen we pas als we gingen vertrekken. We betaalden hem €3 per persoon. Doordat we hem betaalden, kregen we een folder en een videocassette met het vertrek van het Belgisch leger uit Soest. Mooie geste van die man, wij gaan zeker eens terug kijken. Voor het vertrek keken we eens naar de GPS die terug sprak van kilometers file, zo besloten we tot over Dortmund zonder snelwegen te rijden. Alles verliep vlot, vanaf 12u begonnen we uit te kijken om nog ergens iets te eten. We kwamen voorbij Velbert-Mitte, daar zagen we enkele gelegenheden om wat te bikkelen, als we op zoek waren naar een parkeerplaats, kwam er plots een wagen langs die vroeg of we op zoek waren naar een parkeerplaats. Phil een beetje verbaasd van de vraag, antwoordde zonder nadenken, ja. Ok zei de man, volg me, ik rij voor tot daar. We volgden hem een paar Km verder, dju wat een misrekening. Phil zei direct dat we toch nog moesten lozen en dat we dit dan zeker eerst konden doen. We kwamen aan op een mooie, nette cp met alle voorzieningen. Juist naast een hoge brug, de Saubrücke, waarvan we dachten dat het de spoorweg was. De mensen bedanken die ons de weg hadden getoond en dan maar lozen en toiletten uitkuisen. Als we daarmee gedaan hadden, dachten we van terug naar het centrum te rijden. Plots kwam er nog een auto opgereden met twee vriendelijke mensen er in, de man met een snor waar men niet naast kon kijken. Het waren de oppassers van de cp, die vertelden welke moeite ze moesten doen om die plaats te kunnen behouden. We spraken dat we niet lang zouden blijven staan en op zoek waren naar een middagmaal. Ze wisten ons te vertellen dat we via een klim lang het bospad op de weg kwamen van de brug en daar 300m verder een restaurant zouden vinden. De campers parkeren en op zoek. Eerst een steil pad naar boven, gelukkig is het droog weer, anders is het misschien wel niet te doen de weg bleek een oude spoorwegbedding te zijn waar ze nu een mooi fiets en wandelpad van gemaakt hadden. Op een iets grotere afstand kwamen we aan een Hongaars restaurant “Zur Dampflok” waar er blijkbaar veel fietsers een hapje eten en drinken. We hadden nog een bank vrij en begonnen het menu te bekijken, we zagen wel dat de meeste mensen andere dingen aan het eten waren, dan hetgeen op de kaart stond. De vrouw kwam ons zeggen dat de kaart niet meer telde en dat we onze keuze moesten maken aan een soort kiosk waar ze stonden te koken en te bakken. Fie maakte terug de Keuze voor Phil, we aten er alle vier goulash met pasta. Phil, Fie & Wikkes dronken daarbij een Franziskaner Weissbier,  Maryse een karafje witte wijn. Het waren wel kleine porties, we zagen dat er ook frieten te krijgen waren. Fie & Wikkes bestelden nog een portie goulash maar nu met frieten. Phil & Maryse aten enkel nog een bordje frieten. Voor het totaal betaalden we €65,10. Na dit laatste was iedereen voldaan en wandelden we terug naar de cp. Daar overlegden we langs waar we zouden rijden. Wikkes & Maryse waren 60 dichter bij huis dan wij, de GPS stuurde ze dan ook langs een andere we dan wij. Zo namen we afscheid van onze reisgezellen en nam ieder zijn weg huiswaarts. Voor ons was het nog 309Km en we vertrokken om 15u15. Geen files en rustig naar huis rijden, we kwamen om 19u30 thuis en hadden in het totaal 2046Km. Nog vlug de vuile was en hetgeen er niet moest inblijven uithalen en we konden reeds beginnen dromen van de volgende uitstap.

Foto’s