We maken er een gewoonte van, met Pasen gaan we richting Normandië, naar de Eure, naar Phil zijn familie. Fie haar ma en Werner spraken er ook al van in de wintermaanden, om eens terug naar Werner zijn  neef een goeie dag te gaan zeggen. Zo besloten we deze uitstap nog een samen te plannen. Nog enkel twee overnachtingen regelen voor onze medereizigers. Wij zouden twee maal overnachten in Breteuil-s-Iton op camping “Les Berges de l’iton. We vonden voor de eerste nacht een chambres d’hôtes in Breteuil zelf “La Garance”. Voor de tweede nacht moesten we verder op zoek. Fie had de locatie tussen Breteuil en Francheville verkeerd ingerekend en kwam zo uit bij “La Bourganiere” in 27160 Les Baux de Breteuil.

Zaterdag 7 april: Fie zorgde in de voormiddag dat Moedre en Werner in Stasegem raakten en kwam Phil tegen de middag halen naar het kapsalon. Alles was mooi geregeld, op die manier konden we vertrekken om 12u20. 360km te gaan in, volgens de GPS, 4u48 te rijden. Onderweg at Phil zijn broodjes met gehakt, de rest had reeds thuis gegeten. Zonder enig probleem stopten we ongeveer halverwege om een plaspauze in te lassen op air de service "Le Translay" We reden recht naar de eerste B&B, zodat we de mensen konden op de hoogte brengen dat we er waren, dan naar de camping. We mochten onze plaats kiezen en kozen zonder twijfel voor dezelfde plaats van ons vorig bezoek in april 2011. In de receptie kreeg Fie te horen dat er geen probleem was, en dat ze de stroom zouden komen aansluiten, wat ze ook deden. Nadat we de Mh vlak hadden gezet dronken we een glas champagne en aten nadien onze beruchte spaghetti met een glaasje rode wijn. Fie en Moedre deden de vaat terwijl Phil & Werner wat tv keken. Als alles terug op zijn plaats stond, wandelden we met ons vieren terug naar de B&B zo een 800m verder. Na enkele twijfel welke kant we juist op moesten, kwamen we aan bij de aangename mensen die ons, nadat Moedre en Werner in hun kamer waren, nog een volledige rondleiding van het gebouw gaven. De vriendelijke poedel kwam ons hier en daar onderweg een knuffel vragen. Na de rondleiding wandelden we terug naar de camping waar Phil de cabine verduisterde en Fie de rest van de ramen verzekerde tegen lichtinval. Phil begon wat van deze tekst in te typen terwijl Fie voorzichtig in haar zeteltje aan het indommelen was. Kort nadien poetste ze haar tanden en ging een verdiep hoger in de alkoofslapen Phil volgde zo een uur later, 23u30.
Zondag 8 april: Enkel het water die door het sas loopt is wat je er kan horen tijdens de nacht, rustig, veel rustiger dan in de straat waar ons huis staat, zalig. Fie Stond op om 8u05 en stelde de fluitketel op het vuur, zodat Phil de koffie kon zetten. Ondertussen ging Fie een douche nemen, zodat Phil dan haar kapsel in orde kon brengen. Vandaag bestaat ons programma om samen met de Franse familie iets te gaan eten in een restaurant. We belden ze op enkele weken geleden en vroegen dat zij iets zouden zoeken en bespreken, voor ons is het dus een verrassing. Alle vorige keren dat we hier geweest zijn, moesten we bij Geneviëve of Christine eten, daar ze normaal nooit naar België gaan komen, konden ze nu eens op ons kosten gaan eten. We waren rond 10u30 afgesproken op het erf bij Geneviëve en Antoine. Moedre en Werner hadden op hun verblijf het ontbijt tegen 9u gevraagd, tijd zat om daar op tijd te geraken. Om 9u35 zagen we plots onze medereizigers de camping opwandelen, ze hadden, zoals Phil dacht, besloten om toch te voet tot  bij ons te komen. Daar we nu iets vroeger klaar waren, gingen we voor we naar Geneviëve gingen, André nog eens een bezoek brengen op het kerkhof en daar het kleine steentje die we voor hem hadden laten maken, neer te leggen. Zoals afgesproken kwamen we op het erf aan om 10u30 waar Antoine en Geneviëve ons kwamen verwelkomen aan de ingang. Ze belden juist naar Christine om met twee wagens te komen zodat we de Mh daar konden laten staan terwijl we gingen eten. Als Louis, Christine en Laura waren aangekomen, dronken we daar nog eerst een paar glaasjes champagne met enkele kleine hapjes. Rond de middag vertrokken we dan met ons negenen terug naar Breteuil sur Iton naar het restaurant “Le grain de sel” dat Christine had gereserveerd. We namen daar een menu van €29,50 Fie escargots, Ris de Veau, Kaas, gratin de fraises en nog een koffie, Phil koos voor fois gras, ris de veau, kaas, tulipe met fruit en ijs en ook nog een koffie. Er werd een fles witte en twee rode flessen wijn besteld, Phil hield het bij twee leffe’s van ’t vat. Tegen 15u40 vertrokken we vanuit het restaurant en gingen nog eens op het erf naar de dieren kijken. We werden nog beladen met enkele flessen wijn en een lekkere fles calvados van eigen boomgaard. Na het afscheid reden we met moedre en Werner naar  hun volgende B&B. Deze was in Les Baux de Breteuil bij mevr. Marie Noël. Na wat zoeken en navragen aan voetgangers, vonden we de prachtige overnachtingsplaats. Wij dan terug naar onze camping die amper 8km verder lag. Onze stroomdraad hadden we laten liggen en stonden op die manier, vlug terug op onze plaats. Wie had Parijs-Roubaix gewonnen, vlug de schotel richten en op teletekst kijken, Boonen was blijkbaar aan een ongelooflijk seizoen bezig. Terwijl we naar wat beelden keken, begon Fie te spreken van nog eens op zoek te gaan hoe ze aan het meer kon geraken om nog enkele foto’s te nemen. Phil bleef liever in de Mh en kon op die manier het nieuws volgen en ook wat aan deze tekst werken. Fie kwam terug met inderdaad enkele mooie beelden van de omgeving, Phil had spijt dat hij toch niet was mee gegaan. De rest van de avond vulden we met wat tv kijken en eten van een zakje Doritos. Fie lag reeds tegen 21u25 in haar zetel in dromenland, Phil zakte tegen 22u15 van zijn kant ook door het ijs, we poetsten onze tanden en gingen een verdiep hoger dromen.
Maandag 9 april: Phil was vroeg wakken en zette reeds om 7u10 de koffie, Fie bleef liggen tot dat haar wekker om 8u liet weten dat het tijd was om op te staan. Phil was ondertussen een douche gaan nemen en kwam fris terug in de Mh. Ieder bakte zijn eieren naar eigen mogen, samen achteraf nog de vaat doen. We hadden afgesproken om tegen 9u30 bij de chambre d'hotes in Les Baux, moedre en Werner op te halen. We konden dus rustig alles opruimen om onze laatste verlofdag te starten. Om van de camping te kunnen vertrekken moesten we wel nog de uitbaters roepen om de stroomdraad te ontkoppelen, ze sluiten de aansluitkasten daar achter slot en grendel, maar dat was ons probleem niet. Iets voor 9u konden we vertrekken voor een korte rit zodat we onze medereizigers konden oppikken. Deze hadden we iets minder geslapen dan de nacht voordien, het bed was blijkbaar nog met een ressortbak, maar deze was niet meer van de jongste en stond volledig bol. In plaats van naar elkaar te rollen was het net andersom, lastig slapen dus… Maar het was wel een vriendelijke gastvrouw en lekker maar echt Frans ontbijt, niet veel keuze dus. Als we het etablissement van Marie Noël naderden, zagen we reeds moederke en Werner op het erf rondlopen, nog de valies ophalen en we konden een 12km verder naar  La Barre-en-Ouche. In een dorpje net voor onze bestemming stopten we en Moederke en Fie gingen enkele broden kopen, vlees voor ons middagmaal hadden we nog in de koelkast. In La barre-en-Ouche woont de neef van Werner, Robert en deze zijn vrouw Françoise. Héél vriendelijke mensen waar we steeds welkom zijn, de koffie en koekjes stonden reeds klaar als we aankwamen. Na een kleine twee uurtjes wat nieuwtjes en herinneringen te hebben opgehaald, was het tijd om te vertrekken, 11u30. Het afscheid bij die mensen is altijd stil en emotioneel, aan die leeftijd kan het ook de laatste keer zijn dat ze elkaar zien, hopelijk nog vele jaren. We reden zonder tolwegen richting Rouen, rond 13u15 stopten we dan op een snelwegparking om tussen de vrachtwagens een aperitiefje te drinken en nadien ons lekkere Franse baguettes op te eten. Op een van de eerstvolgende afritten reden we van de snelweg en reden verder zonder snelwegen, een uurtje langer rijden maar zoveel aangenamer. In Lumbres stopten we nog in een PMU cafeetje voor een plasstop en een pintje te drinken. Moederke dronk er een bruine Leffe, Werner een Blonde Leffe, Fie een Perrier en Phil een Affligem blond, zo konden we er terug tegen tot in Jabbeke. Ergens bij een wegomleiding reden we ons nog bijna vast, er stond dat wagens breder dan 2m niet door mochten. Phil dacht op paasmaandag zal het wel geen probleem zijn, maar op het einde van de omleiding stonden er betonblokken op de weg. Fie moest Phil tussen de blokken loodsen. Er was amper langs beide zijden 5cm over, gelukkig stonden ze iets meer dan 2m uit elkaar. Nog een korte omleiding in Oudenburg bracht ons tot in Jabbeke. Daar deden we nog vlug de vaat die we op de middag vuil maakten, een werkje dat we thuis niet meer moesten doen. Daarna aten we nog een portie pannenkoeken voor avondeten en vertrokken huiswaarts. We hadden voor de deur geen plaats om de Mh te parkeren en haalden zo maar enkel het kostbaarste uit, de rest kon wachten tot we hem terug voor de deur konden parkeren, wat de dag nadien geen enkel probleem was. Tot volgende.

Foto's