Normaal spreken we af met de familie in Francheville als we van plan zijn om daar een weekend door te brengen. Deze keer vertrokken we zonder verwittigen voor ongeveer 370Km.

Zaterdag 20 april: Na de traditionele activiteiten op zaterdagvoormiddag konden we omstreeks 12u45 vertrekken. Buiten een kleine opstopping een 100-tal Km voor onze aankomst ging alles redelijk vlot. 4u30 later reden we de poort binnen, net toen Louis buitenkwam. Keek die even verrast naar onze Mobil II 😊. We werden direct door het ganse gezin met open armen ontvangen. Nadat we een verwelkomglas hadden gedronken, hoorden we dat ze deze avond bij de buren waren verwacht voor een verjaardagsfeest ter ere van de twintigjarige dochter Emylie. De buurvrouw had ons blijkbaar zien toekomen en nodigde ons ook uit voor het feest, ze zei ” twee personen meer gaan we nooit ondervinden”. Terwijl Phil onze Mobil II vrij maakte van alle insecten op de neus, babbelden Christine en Fie wat bij. Zo was het rap 19u en vertrokken we naar de buren waar we ook met open armen werden ontvangen, Guy, broer van Christine en achterneef van Phil, was er ook bij. Het aperitief met de vele hapjes liep wat uit. Ondertussen maakten de meeste (jonge) gasten reeds hun slaapplaats op, enkele sliepen zelfs in een tentje, alle geluk met het mooie weer. Voor de maaltijd moesten we allen naar binnen, onze naamkaartjes lagen er ook reeds bij. We aten er een heerlijke maaltijd en alles was opgeluisterd met muziek en er werd ook gedanst. Na de traditionele kaas volgden nog de taarten. Nadat we hadden afscheid genomen van iedereen, keerden we terug naar het huis van Christine en Louis omstreeks 01u30 en dronken er nog een slaapmutsje. Een uur later was het stil in en om Mobil II.
Zondag 21 april: Phil was wakker omstreeks 8u. een korte, maar wel een heel rustige nacht. Ons eerste idee was om na het ontbijt ons verrassingsbezoek af te sluiten, maar we mochten dit niet van ons gastgezin. Iedere keer staan we verrast, hoe graag ze ons daar zien komen. De dag verliep heel rustig, iedereen moest blijkbaar bekomen van de lange en zware avond. Na het middagmaal met wijngaardslakken, kip, kaas en taart nam iedereen een siësta, enkel Phil besloot om aan Mobil II naar de Amstel-Gold Race te kijken. Deze won Van Der Poel op een nooit eerder gezien manier. Uit het niets stak hij plots Alaphilippe en Fuglsang voorbij bovenop de Cauberg. Na de koers waren de meesten alweer present. Na de middag haalden we de wijn die we besteld hadden aan Guy op en plaatsten die in de woonplaats. Christine had ondertussen al een bericht gekregen van de buurvrouw om te weten of we het zagen zitten om de left-overs te gaan opeten. We werden terug verwacht om 19u. Het begon terug met aperitief gevolgd door de resten van de BBQ op de middag met allerlei groenten, aardappelen en pasta. Na een lekkere kop koffie met een stukje taart konden we moe maar voldaan terug naar “huis”. Wij trokken vlug in onze vakantiewoning, Phil keek nog wat tv, maar Fie ging direct slapen, een uurtje later was alles donker.
Maandag 22 april: Phil was wakker om 7u. en zette de koffie, we waren afgesproken om rond 8u30 te ontbijten, zo konden we een uur later vertrekken. Om 8u15 zaten we al buiten in een reeds aangename temperatuur te ontbijten. Na het ontbijt werd de wijn in de garage van onze Mobil II gestopt en reinigde Phil nog wat de ruiten van de cabine. We gingen nog eens aan de overkant van de straat Guy succes wensen, die moest terug onder het mes door een bacterie in zijn heup. Stipt om 9u30 reden we de tuin af, nadat we afscheid hadden genomen van Louis, Christine en Laura, met dank voor de goeie zorgen. De GPS was ingesteld naar “Camping des Dunes” te Gravelines, maar we gingen nog eerst tanken in Breteuil sur Iton bij Carrefour. We hadden 310Km voor de boeg en deden het rustig aan en reden er bijna 4u.30 over. Eens we aan de poort van de camping stonden, was de receptie nog gesloten tot 15u. Gelukkig was het mooi weer en konden we reeds van de zon genieten, terwijl we zaten te wachten.  Net op het uur ging de receptie open en kregen we onze voorkeuze plaats toegewezen, Nr 58. We besloten op de camping te blijven het was mooi weer, daar konden we met ons beiden eens in alle rust van genieten. Fie ging nog het toilet ledigen en het enige wat we nog moesten doen, was ons late middagmaal klaarmaken. Fie zorgde daarvoor terwijl Phil de cabine terug een beurt gaf, dit is het enige nadeel van een camper in de zomer. Ondertussen dronken we een glaasje bubbels. De varkenstongen in tomatensaus hadden we mee van thuis. Dit en verse puree weggespoeld met een glaasje rode wijn vervolmaakten ons namiddagmaal. De vaat deden we samen, de rest van de dag was het luieren. We gingen wel nog een kijkje nemen naar het sanitaire blok zodat we wisten waar en hoe de douches werkten. Tegen 20u gingen we binnen, keken nog wat tv en gingen omstreeks 9u30 slapen.
Dinsdag 23 april: Phil was vroeg wakker en had een slechte nacht, reden onbekend. Nadat de koffie stond en we van ons ontbijt hadden genoten, besloten we om op zoek te gaan naar een beenhouwerij en groentewinkel. Fie zag het zitten om eens de fiets te gebruiken, zo waren we snel in het centrum van Gravelines. De beenhouwerij wisten we nog zijn door een vorig bezoek, de Spar-winkel waren we vergeten, maar we vonden er wel een kropje sla. Met de worsten, spek, koteletten en sla reden we eerst naar onze koelkast om direct te vertrekken naar de andere kant van de AA rivier. Daar had Phil namelijk ontdekt, dat er daar ergens een bunkertoren stond. Via een omweg geraakten we tenslotte toch op de juiste weg en kort daarop zagen we plots een grote bunker staan, zelfs meerdere.

Tussen de bunkers lagen er taluds waaronder er waarschijnlijk verbindingen tussen de verschillende stukken lagen. Na een kort stukje door de duinen met de fiets, konden we bij de bunkers, Phil ging de dichtste eens van dichtbij bekijken terwijl Fie zich amuseerde met een conversatie met een koekoek. Toen het echt zacht zand werd, zag Fie het niet meer zitten, we sloegen dan maar links af en kwamen zo terug op de weg. Een goeie Km. verder kwamen we aan de “Tour Penchée”, iets lager, maar even scheef als die van Pisa. Vandaar keerden we terug naar Petit-Fort-Philippe, naar de camping en hadden bijna 30Km. gefietst. We besloten de BBQ met baguette en sla te eten, het vlees werd gebakken. Toen Phil het vlees begon te bakken, waren de sneden spek iets te lang, met een mes was het probleem snel opgelost, maar zijn handen waren bezet met marinade. Toen hij binnen snel een blaadje keukenpapier ging halen en achteruit uitstapte, haperde hij met zijn slipper en keerde gewoon achterover en trok daarbij de hordeur in een boog. Toen het verschot wat weg was, keek Fie naar het vlees, Phil trok ondertussen de hordeur terug in de vorm. Er bleven wel nog enkele sporen, maar die stoorden niet meer. Ondertussen was het vlees gebakken en konden we aan tafel, het was zalig weer, het was echt genieten van de zon en het eten. De vaat deden we samen en na een heel korte siësta staken we tafel en stoelen binnen omdat ze op dinsdagavond regen beloofden. Daarna vertrokken we nog op een wandeling tot aan de nucleaire centrale om dan via de duinen op het strand uit te komen. Via het strand gingen we tot bijna aan de vuurtoren en terug naar de camping. Omstreeks 18u. waren we terug en bleven voor de rest van de avond binnen, het was goed beginnen waaien. De persoon van het onderhoud was kort na de middag komen vragen of hij de haag mocht scheren, terwijl we er stonden, voor ons geen probleem. Hij was net toegekomen toen we vertrokken op wandeling en had reeds gedaan bij onze terugkeer. We zagen wel dat hij blijkbaar net op tijd was gestopt aan het nest van een merel, deze was nu volledig bloot bovenop de haag. Zowel het wijfje of de man kwamen nu en dan met eten voor zover we zagen, de twee jongen in het nest. Hopelijk overleven de vogels de koudere nacht en de voorbijkomende kinderen. Toen de duisternis viel, sloten we alles af, keken nog wat tv en gingen slapen omstreeks 22u30.
Woensdag 24 april: Het was 8u. voorbij toen Phil vanonder de wol kwam en koffie zette. Fie volgde nadien en na het ontbijt maakten we ons klaar voor een ochtendwandeling. We vertrokken naar het centrum van Graveline, de wandeling langs de monding van de AA rivier is reeds een goeie 2Km. Toen we in het centrum waren, moest Fie naar het toilet, Phil herinnerde zich dat hij er eentje gezien had toen ze de sla was gaan kopen. Die was er inderdaad, maar volgens Fie niet te netjes. We volgden nadien wat padjes langs de Vauban vesten rond het stadje en genoten van de mooie natuur. We kwamen tenslotte terug uit aan de cp aan de jachthaven van Graveline. Zo waren we weeral halverwege naar de camping als we nog de monding volgden. We gingen nog eens via de dorpskern van Petit-Fort Philippe op zoek naar stokbrood en chocopasta. Een collega van Fie was op vrijdag geopereerd aan haar teennagel en Phil had beloofd haar te gaan bezoeken met een baguette en een pot choco en belofte maakt schuld, alhoewel Phil ontgoocheld was in de geopereerde en echt geen zin had om die te gaan bezoeken, maar de aankopen werden wel gedaan. Terug op de camping zagen we nog altijd de merel zorg dragen voor de jongen, maar die zat heel de tijd open met de bek, Phil zette een potje water, maar dit had geen zin. De koteletten werden gebakken en werd er een blik erwten en mais open gedaan dit met een baguette hadden we terug een lekker middagmaal. Samen deden we de vaat en ging Fie het toilet nog eens ledigen. Het was verdorie snel 14u10, we hadden zoals afgesproken nog 20 minuten om buiten te komen. Binnen alles vast zetten, stroomkabel oprollen en de keggen op hun plaats en we konden vertrekken. Net toen kwam de haagscheerder terug om het afgeschoren lover op te ruimen. Hij wist nog te vertellen dat hij eigenlijk nog net de moeder geraakt had met de haagschaar en ook een paar jongen, deze lagen inderdaad dood naast het nest. We vertrokken dan maar, lieten er ons gesorteerd vuil achter en Fie ging de douchekaarten inruilen voor de acsi-kaart. De GPS stond ingesteld naar de begraafplaats van Bourbourg, 11 Km. daar vandaan. Daar lagen 2 gesneuvelden van het 5^e Linieregiment, . daar wilde Phil een houten kruisje gaan neerleggen. We vonden de mannen snel, maar Phil merkte dat er ook lagen van het 15^e Linie dit was een ontdubbeling van het 5^e tijdens WW1, een reden om nog eens terug te komen. Van daaruit reden we naar de begraafplaats van Duinkerke, daar waren we reeds vorig jaar, maar Phil had dan nog die houten kruisjes niet en wilde er daar achter laten. Terug 22Km verder kwamen we aan de begraafplaats van de twee gesneuvelden van het 5^e Linie. Door de droogte konden de kruisjes niet in de grond gestoken worden, maar het is de geste die telt. Nadien bespraken we het onderdeel ziekenbezoek en kwamen tenslotte overeen om toch met ons beiden te gaan, maar eerst naar huis rijden, onze Mobil II ledigen en met de gewonde wagen naar de collega haar huis, wat dan ook gebeurde.
Kilometerstand 65.149Km., Trip 857,1Km., Verbruik 9,3L., 12u32.

Foto’s