Zaterdag 30 oktober: Na het gebruikelijke werk die we deden op zaterdagvoormiddag en bij de thuiskomst van Phil konden we vlug een boterham eten en Fie’s haar in de plooi leggen. Nadien nog de Mh van de elektriciteit loskoppelen en vertrekken. Om 13u01 de sleutel omdraaien en met 364 Km en zo een vijf uur voor de boeg, nestelden we ons gezellig in de cabine van onze Mh. Onderweg geen speciale voorvallen, enkel een kort buitje regen maar voor de rest droog zonnig weer met nu en dan wat wolken. Via Rouen en Evreux kwamen we 10 minuten vroeger dan voorzien aan op de camping  “La Pommeraye” in Francheville. We hadden ons vooraf eens ingelicht of deze nog open was in die periode van het jaar en die sloot maar eind november. We besloten dan maar in plaats van op de boerderij te overnachten met de Mh toch terug naar de camping te rijden. Op de boerderij komt daar namelijk iedere twee dagen een camion de melk ophalen tegen 6u30, op die manier dachten we van een betere en langere nachtrust te kunnen genieten. Nadat we de nodige formaliteiten hadden ingevuld, mochten we ons plaatsen waar we wilden. Veel moesten we niet zoeken, niet te ver van alles en we waren tevreden. De uitbaatster kwam ons nog een vuilzak brengen die we blijkbaar beter gebruikten dan de vuilbakken die buiten stonden, omdat ze deze dan niet meer moesten reinigen met zo een kleine bezetting. Vlak zetten en stroom aansluiten en de schotel richten was het eerste wat we deden. Fie zorgde voor het gebruikelijke eerste avondmaalmenu, spaghetti. Na ons avondeten nam Fie ook nog de vaat voor haar rekening. Phil moest nadat hij de kilometers had gebold nog enkel voor deze tekst zorgen. Nu 21u, nog wat tv kijken en hoe laat gaan slapen, in de volgende zin… Om 22u30 lagen we beiden in de alkoof.

Zondag, 31 oktober: ’s Nachts werd Phil wakker rond 2 uur met vreselijke pijn aan zijn enkel van zijn rechtervoet. Zou dit nu weer jicht zijn ? Hij had  ooit 22 jaar geleden lang last van dit probleem. De voet werd met Voltaren ingewreven en in een verband ingewikkeld. Dan maar weer ’t bed in. Fie werd dan ook maar eens wakker rond 03:45 en Phil vroeg om een pijnstiller. Een Nurofen 400 dan maar, hopelijks werkt dit ? Fie raakte niet makkelijk meer in slaap, maar Phil lag kort daarop toch rustig te slapen. Rond 7u30 (het uur veranderde vannacht naar winteruur, gisteren was dit al 8u30) stond Fie op en zette het water op om koffie te zetten. We waren de avond voordien afgesproken, dat er geen brood werd gehaald (centrum was wel bijna 1 km van camping verwijderd) en Phil beschuiten zou eten. Fie zou niet eten, want zij is op dieet Weight Watchers. Ze moet opletten dat ze niet teveel propoints heeft, want vandaag bezoeken we de familie Van Hoecke en daar wordt er telkens veel gegeten en gedronken. Phil was intussen ook op en hij at 3 beschuiten met kersenconfituur. Fie at er dan toch ook maar één met een beetje van diezelfde confituur. Fie deed de vaat terwijl Phil van zijn vaste zondagmorgenprogramma’s genoot. Naast de camping waren er twee hondentrainingsvelden, Fie hoopte dat er iets zou te zien zijn voor we vertrokken. Rond 9u45 deden we eens een verkenningstoer in en rond de camping en ontdekten dat we eigenlijk maar een 1500m van de familie waren en besloten zo om dit te voet af te leggen. Een mooie wandeling en misschien wel goed voor Phil zijn voet. Terug aan de Mh waren er reeds een 8-tal honden aanwezig waaronder een dobermann die enorm veel leek op onze veel te vroeg ontnomen Dolar, Fie had het weer effkes moeilijk, maar genoot wel van de dieren die bezig waren met hun gehoorzaamlessen. We vertrokken dus te voet naar de rue Champs Bertelots om 10u 40 waar we een Vijftal minuten te vroeg aankwamen. Zoals we hadden gedacht, waren ze verrast dat we te voet waren, na een korte uitleg waren ze op de hoogte. Wij hadden voor Antoine een fles givas, voor geneviève 1Kg pralines en voor Guy een zestal liter van het beste Belgische bier mee, Stella dus. Het volgende dat we hoorden, was dat Gégé was overleden 3 dagen nadat we daar waren geweest, jammer, een zo sympathieke vent.  Het menu, methode Champenoise met bloedworst (eigen fabricaat van Guy),Dan een avocadosalade, voorgerecht de schellen soucisson met fois gras in de midden, hoofdgerecht, schapenragout met flageolet bonen en het dessert een framboisetaart met kwark of zoiets. Vol, voller, volst, Terwijl de dames het slagveld opruimden, gingen Guy en Antoine de voorbereidingen doen voor het melken van de koeien. Phil liep een beetje op het hof rond om zijn eten iets beter te doen zakken. Na nog wat gepalaver, besloten we tegen 18u richting camping te vertrekken. Eens binnen, pyjama aan en nog wat tv kijken en nog iets drinken, we gaan ook proberen onze ogen open te houden na zo een roekeloze nacht. Fie bezweek reeds tegen rond 20u en Phil volgde ze om 21u20, Lang geleden dat we nog zo vroeg onder de wol zaten.
Maandag 01 november: Begrijpelijk dat we vroeg wakker werden, Fie zette de fluitketel op om koffie te zetten reeds om 7u30. Na een nachtje met regen en pijn aan de voet, deed zo een lange rustige nacht wonderwerk. Phil zijn enkel was bijna genezen, zou dit toch de lucht van Normandië zijn. Na de uitzending van Stargate SG1 ging Fie een douche nemen, Phil volgde haar voorbeeld en brushte Fie’s haar bij zijn terugkomst. Tegen 9u30 konden we van de camping vertrekken, waar we zeker nog terugkomen, naar de familie. Ze hadden ons van die eigengemaakte bloedworst beloofd en die wilden we zeker  niet  laten liggen. Toen we daar aankwamen was Guy juist terug naar de stallen vertrokken om vers stro te leggen. Kort nadat we daar aankwamen, kwam Christine en Laura ook toe. Phil ging aan Guy gaan zeggen dat we er waren zodat we niet heel lang meer moesten wachten om onze wegen verder te zetten. Laura was een tekening aan het maken voor ons, ze beloofden ons die achterna te sturen. Na nog wat gepalaver kregen we dan onze bloedworst mee, maar er zat een stuk varkensvlees bij van zo een tweetal kg, niet ingevroren, wanneer gaan we dat allemaal opeten… Op naar Caen, de gps vertelde ons iets van een 118Km voor een paar uur bollen. Mooie rustige wegen en nu en dan een beetje zonnestralen. Om13u25 reden we de parking van het Memorial op, niet echt een mooie staanplaats. Bij het oprijden hadden we direct onze twijfels om daar te blijven, we zien wel. Eerst zorgden we voor ons middagmaal, Phil schilde de aardappelen en Fie sneed het witloof, met deze aten we een stuk van de bloedworst gebakken in de pan met nog wat extra ajuin. Alles was vlug klaar en we konden een smakelijk middagmaal nuttigen. Na de vaat, het was ondertussen al rond 15u gingen we eens een kijkje nemen aan het memorial. Daar stond vermeld dat er ongeveer een drie à vier uur moest gerekend worden voor een bezoek. Toen besloten we maar op zoek te gaan naar een camping en morgen opnieuw naar hier te komen. Op die manier konden we nog een goeie, veilige overnachtingplaats vinden. Zo leidde de gps ons naar de municipal “Les Pommiers in Quistreham, deze bleek de dag voordien de laatste dag open voor 2010. De volgende vonden we in Ranville “Camping Des Capucines” een tweesterren camping maar heel netjes en onderhouden, zeker de moeite als men tijdens te wintermaanden op zoek is naar een camping die nog open is. De dame aan de receptie was niet aanwezig, maar gaf ons de code zodat we binnen konden en onze plaats konden uitzoeken. We reden bijna op het einde van de camping en op die manier iets lager. Natuurlijk moesten we het noorden in het oog houden om zo te weten waar het zuiden was;-) Op de eerste keuze van Fie was het bijna onmogelijk de Mh vlak te krijgen, de tweede was een betere keuze maar bij de eerste test stond er terug een boom in de weg. We reden een tweetal meter achteruit en zetten de Mh vlak, alles werkte perfect. Nog een verkenningstocht op de camping. Alles is er aanwezig zelfs een heuse lozingsplaats voor camper. Eens terug aan de Mh poetste Phil nog vlug eens de cabineramen, zodat we de dag nadien met een klare kijk konden vertrekken. Voor de rest deden we het rustig aan, Fie telde grondig haar nog op te eten punten, terwijl Phil deze tekst op de notebook intypte. Voor aperitief dronken we een glaasje Crémant d’ Alsace, en maar puntjes tellen. Fie zou tonijn in eigen vocht eten en Phil nog een stuk bloedpens van Guy’s fabricaat, dit met Crackers van Lu, kan beter als men geen punten moet tellen. Nadat Phil alles had klaargezet om ’s morgens de koffie te zetten, begonnen we ons nestje in de zetel klaar te maken. Fie genoot er zo van dat ze reeds om 19u45 aan het wegdommelen was. Nu en dan kwam ze wakker van de kou, daardoor zat ze een half uurtje nadien reeds onder het donsdeken in de alkoof. Phil  volgde rond 22u30.
Dinsdag 01 november: Phil had weer zo een nachtje, tegen 4u30 uit de alkoof met diaree, na de tweede maal bleef Phil in de zetel liggen om niet iedere keer Fie te moeten storen. Om 6u30 was Phil het beu en begon de koffie te zetten, en moest ondertussen nog twee maal de pot op. Imodium zou dit kunnen verhelpen en dit hadden we in ons medicijnen zakje zitten. Terwijl Phil naar SG1 keek deed Fie een handwasje en de vaat, we stonden juist aan de wasplaatsen en hadden zo warm water dichtbij. Nadat alles terug zijn vaste plaats had, reden we weg van de plaats om ons water te gaan lozen en het toilet te legen. Fie wandelde ondertussen naar de receptie waar na aanbellen de patron kwam aangewaggeld. Phil parkeerde zich net voor de slagboom, de patron wachtte mooi van deze te openen tot hij onze €19,20 in ontvangst had genomen. We stelden de gps in op Villers sur mer waar het volgens de pio’s markt was. De markt was niet groot, maar daarom niet minder gezellig, Xavier verkocht er ons met de glimlach een courgette, paddestoelen, rode paprika en prei, die we samen met ajuin en kippefilet in de wok wilden klaarmaken. In een bakkerij kochten we ons nog twee baguettes en verkenden nog de rest van het centrum. Terug op weg, gps instellen naar Honfleur, maar de kortste weg, eens in de stad stuurde dat ding ons via smalle straten waar er dan ook nog soms geparkeerde wagens stonden, soms was het met de ogen dicht. Eens terug op normale wegen stelde we Le Treport in, daar zou de camping wel nog open zijn, zo niet is er een mooie camperplaats naast. Onderweg stopten we in Hericourt en Caux om ons potje wok klaar te maken. Samen de groenten prepareren, zodat we tegen 13u15 reeds konden genieten van ons smakelijk middagmaal. Nog vlug de vaat doen zodat we om 13u40 vertrokken naar onze bestemming voor vandaag, Le Treport waar we ongeveer om 15u15 aankwamen, de camping was enkel open voor de vaste “mobilhomes”. Daarnaast op de camperplaats was er wel nog veel plaats, ze hadden wel het systeem om op te rijden veranderd, je moest er nu eerst een ticket kopen en dan pas kan je oprijden, als je geluk hebt dat de paal in de grond wil verdwijnen. We hadden vlug een plaatsje en kuisten na het vlakzetten, waarbij deze, Phil veel te enthousiast de keggen op reed, dat hij er over zat, de volledige neus van de Mh. Nadien wandelden we naar het centrum eens gaan zoeken waar we later op de avond zouden eten. We hadden besloten om ons eens te laten dienen, maar geen grote hopen, een portie mosselen zou voldoen. Toen we uiteindelijk nog niet wisten waar we zouden gaan eten, zijn we op het verwarmd terras van “Le Portus” een aperitiefje gaan drinken, Fie een glaasje Crémant en Phil een Duvel en daar we toch nog veel te vroeg waren dronken we nog één en betaalden in het totaal €16. Het was toen ongeveer 18 uur als we opnieuw op verkenning vertrokken, waar we mosselen zouden gaan eten. Na nog eens de dijk te hebben overzien en konden vaststellen dat de meeste eetgelegenheden maar open waren om 18u30. In afwachting wandelden we nog een omhoog tot aan de kerk en keerden langs de andere kant terug richting restaurants. Tenslotte gingen we binnen bij “Le Matelot” waar de eigenaar zelf achter het fornuis zou staan. Bij het binnen komen hoorden we direct van de baas dat we eigenlijk nog iets te vroeg waren, vriendelijk is anders. We werden een tafel aan het venster in de hoek aangewezen, maar rouwden daar niet om. Nadat we de kaart hadden bekeken, zagen we dat men er niet gewoon mosselen kon eten, wel een mosselmenu. Een karaf wijn was ook niet mogelijk, wel een kleine fles, zo’n gelegenheden moeten het wel hebben van toerisme en niet van veel vaste klanten en kunnen het zich zo permitteren om hun wil op te dringen. We vroegen ons het mosselmenu dat bestond uit gegratineerde mosselen, met als hoofdgerecht mosselen natuur en als dessert was het een iles flottante, Fie dronk een klein flesje Bordeaux en Phil 2 leffe’s, voor dit alles betaalden we €57. Rond 20u15 waren we terug in de Mh waar we nog wat tv keken, Fie verdween tegen 22u in de alkoof terwijl Phil nog wat aan deze tekst werkte. Phil kon een half uurtje nadien zijn ogen ook niet meer openhouden en volgde haar voorbeeld om 22u30.
Woensdag 03 november: Na een heel goeie nacht kwamen we wakker om 07u35, Phil pekte eerst uit en stak de vlam onder de fluitketel en vulde de filter om wat later te kunnen genieten van een bakje troost. Een laagje speculoos pasta en een lepeltje kersenconfituur op een stuk baguette dat we de dag voordien hadden gekocht, was eens een goeie controle voor onze tanden. Tijden SG1 begon Fie reeds aan ons middageten, de spruiten kuisen en koken, op de middag moeten ze dan nog enkel opgestoofd worden. Er was veel wind en een ferme motregen die iets later overging naar meer een lichte storm. Na nog wat rustig gekeuveld te hebben in onze knusse Mh, was het eindelijk over met regenen en vertrokken we eens wandelen. We vertrokken lang de “Bloso” piste die uitkomt op de grote invalsweg van Le Treport. Tegen 11u40 kwamen we terug aan het ED warenhuis dicht bij de camperplaats. We hadden keukenpapier en cavayon’s nodig, dat laatste hadden ze niet. Fie vond wel nog een fles wijn dat ze graag dronk. Eens terug in de Mh, schilde Phil de aardappelen en prepareerde Fie vervolgens de rest van het middagmaal. Spruiten, koteletten en aardappelen. Maar vooraf trakteerden we onszelf nog met een glaasje Crémant, bij onze maaltijd dronken we nog een glaasje wijn en een pintje. Samen nog de vaat doen en alles klaarzetten voor vertrek en vertrokken rond 13u30 nog voor een wandeling, we moesten normaal gezien tegen 15u11 weg van de camperplaats. Nog eens langs de haven gaan wandelen waar ze ook aan de sluis, die bepaalt hoeveel water er uit de achterhaven wegvloeit, aan het werken waren. Op de terugweg waren ze zelfs bezig met een kraan het bovenste deel, waarop de motor staat, aan het wegnemen, die de sluis omhoog doet gaan. Bijna aan de camperplaats liepen we onze (camper) achterburen tegen het lijf waarmee we dan ook nog een klapke deden. We hadden dan ook bij aankomst nog een grote tien minuten om buiten te raken, niet dat we de indruk hebben dat het daar in het laag seizoen zo perfect gecontroleerd wordt. Na het lozen van het grijs water en ledigen van het toilet, vetrokken we huiswaarts zonder snelwegen, 3u45 rijden gaf de gps aan. We planden nog enkel te stoppen voor brandstof en om een paar cavayons te kopen voor ons avondeten. In Hersin Coupigny stopten we aan een Intermarché om te tanken, door omstandigheden aanvaardden ze geen betaalkaarten, enkel checks of cash geld, we waren toch van plan met cash te betalen, dus geen probleem. We tankten wel aan de grote debietpomp, omdat het nipt ging zijn met de hoogte van het afdak bij de gewone pompen. Fie kwam ook terug met het nodige en zo vertrokken we voor de laatste 78km naar huis. Snelweg of geen, file heb je rond dit uur overal, zelfs aan een gewoon rond punt. We parkeerden om 18u45 de Mh voor de deur en ledigden die van het gebruikelijke.

Foto’s