|
|
|
Datum : |
16 – 20 april |
|
|
Phil ging al enkele jaren alleen naar de Waalse Pijl om van op de muur van Hoei deze koers te kunnen volgen. Daar ontdekte hij een 300m
over de aankomst een plaats waar er een vijftiental campers stonden. Toen we zelf onze eerste Phil & Fie Mobil kochten, ging hijzelf ook een
plaatsje opeisen. Er stonden enkele Fransen, Italianen en ook Belgen natuurlijk, het was er gezellig. Na enkele jaren er alleen naartoe te
trekken, besloot Fie om eindelijk eens mee te gaan. Een berichtje naar Stephane verzekerde ons een plaatsje. De dag voor ons vertrek gingen we
onze Mobil II op de cp in Harelbeke zetten om zo met volledig opgeladen batterijen te kunnen vertrekken. |
|
Zaterdag 16 april: Eens thuis, deden we het rustig aan, eten douchen en Fie’s haar brushen. Met nog enkele kleinigheden reden we
met de wagen naar de cp waar we van voertuig wisselden. We hadden besloten ergens onderweg te overnachten, stroom te nemen, maar ook om op de
muur aan te komen met een leeg toilet. Daar op de parking is er niets van voorzieningen, vier dagen met 1 persoon, geen probleem, maar met twee…
 Met 25.817Km op de teller vertrokken we naar Rotselaar waar onze tussenstop namen, shuun en goekuup
J, enkel voor de stroom moet er betaald worden. Bij onze aankomst waren de
vier plaatsen vrij, nadat we vlak stonden en we enkele euro’s in de paal voor de stroom hadden gestoken, vertrokken we eens naar het centrum dat
amper anderhalve Km daar vandaan ligt. Eens daar begon het te druppelen en trokken we binnen in het enige café van het centrum “Herberg ‘t
Huis”. We bestelden er ons een Karmeliet, Phil nadien nog een tweede, Fie dronk er nog een cappuccino. Op de terugweg begon het nog wat harder
te regenen, net voor de cp trokken we nog eens binnen in de cafetaria van de sporthal, zo konden onze vesten iets drogen. Het was bijna 19u.
toen we terug in onze Mobil II waren. Fie sneed het witloof, Phil schilde de aardappelen. Samen met de stoverij maakte dat we een lekker
avondmaal hadden, samen de vaat en nadien wat rustig aan. Phil wist niet wat hem overkwam, maar viel altijd maar in slaap. Kort nadat Fie was
gaan slapen, volgde hij dan maar, het was amper 21u30.
Zondag 17 april: Wakker om 7u. en nog geen goed gevoel. Waterkoker aan, de
verwarming op 3 en nog wat onder het donsdeken. Toen het water kookte was het 7u30 en zette Phil de koffie. We konden het rustig aan doen, we
moesten nog een goeie 80 Km rijden tot op de muur van Hoei, geen haast bij dus. 9u20 vertrokken we richting Huy, we ledigden nog eerst het
toilet, zo maakten we al meer kans om voor de vier resterende dagen toe te komen met onze twee cassettes. We stelden de GPS in zonder snelwegen
en hadden op die manier ongeveer 75Km te rijden. Buiten een afgesloten weg, ging de rest vlot en parkeerden we onze Mobil II op de parking van
“La Sarte”, we waren de eersten. We deden eerst een korte wandeling om eens de koeltorens van Tihange te zien. Daarbij kwamen het kerkhof
voorbij en zagen dat er daar ook militairen begraven waren van WW1. 55 Canadezen, 52 Britten en  6 Fransen waaronder 1 met Russische
nationaliteit. Kort nadat we terug waren, kwam de tweede camper er aan. Het was Claude en zijn dame, die zijn er ook ieder jaar bij. Toen we net
onze boterhammen begonnen op te eten, kwamen Etienne en Leny er aan, na het begroeten spraken we af hoe we ons zouden plaatsen. Toen we goed
stonden, kwam een volgende Franse camper aan, Michel met zijn dame. Na de begroeting konden we dan eindelijk ons middagmaal vervolledigen. Leny
nodigde ons uit om een Italiaanse kop koffie te drinken, na deze kregen we nog een artisanale limoncello, terwijl we naar de aankomst van de
Amstel Gold race keken. We besloten dan om ons avondmaal te gaan zoeken in het centrum van Hoei. Etienne wist te vertellen dat ze een Italiaans
restaurant gezien hadden bij het binnen rijden van de stad. Wij hadden er een vijftal jaar geleden eens gegeten op de terugweg uit Oteppe, toen
noemde het “San Marino” We belden een taxi met de vraag om ons om 19u op te halen. Iets voor het afgesproken uur stonden we te wachten, maar er
kwam geen taxi. Ondertussen kwamen er wel nog een vijftal campers aan, allemaal Bretoenen die er ook elk jaar bij zijn. De ene zagen we ook eens
op het WK in Firenze. Etienne belde nog eens de taxi op, er was blijkbaar een misverstand, vijf minuten later waren we op weg naar de randen van
de Maas. Cosi was de nieuwe naam van de zaak, Etienne was in zijn sas, het was een Italiaan die ons verwelkomde, op die manier kon hij zijn
kennis van de taal eens bewijzen. We dronken er eerst een aperitief, met drie kozen we voor Ossobuco en Leny voor ravioli, dit alles met een
karaf rode wijn. Achteraf nog een dessert en een kop koffie, van de zaak werden we dan nog een digestief aangeboden. Een taxi bracht ons terug
naar onze overnachtingplaats, het was al bijna 23u. Vanaf toen ging alles vlug en stil, onze buren een goeie nacht wensen en wij ook vlug in
onze Mobil II. Nog een kwartierke bekomen van ons avondmaal en onder de wol.
Maandag 18 april: We hadden een rustige nacht, Phil
startte de verwarming op iets na 7u. en kroop voor een kwartier terug onder het donsdeken. Nadien koffie zetten en ontbijten. Het was zonnig,
maar koud, we konden de verwarming goed gebruiken.
 We hadden afgesproken om eens terug naar het kerkhof te gaan om enkele foto’s te nemen, onze
buren gingen mee. Terwijl we ons klaarmaakten voor vertrek, kwamen de ouders van Rodrigues toe, ze staan bijna ieder jaar op deze parking. Het
nam iets meer tijd in dan we dachten, overal zagen we oude bekenden waar we ooit een bijstonden, zowel op eendagskoersen of op Wk’s. Ook de
mensen van Zedelgem die het jaar voordien onze stroomgroep hadden gebruikt. Tegen dat we terug kwamen, was het aperitieftijd. Kleine tafeltjes
en stoelen buiten, met een glaasje prosecco, een olijf en een nootje, we hadden het goed, maar het was iets te fris.
 Nadien konden we onze
varkenstong in tomatensaus opeten. Na de vaat vertrokken we te voet naar het centrum. Het afdalen is bijna even lastig als de klim, maar we
genoten van de wandeling, voor Fie was het tenslotte allemaal nieuw. In het centrum gingen we op zoek naar charcuterie, we doorkruisten het
volledige centrum. We hadden een Carrefour gezien, maar Phil wilde liever naar een gewone beenhouwerij gaan. Iets verder zagen we een winkel
waar ze kaas en wat charcuterie verkochten. Eens binnen zagen we dat het tentoongestelde geen verse indruk gaf. We kochten er een vacuum
verpakt hammetje en enkele schellen jonge kaas, de rest lieten we met veel plezier liggen. Enkele stappen verder zagen we dan in de korte straat
richting markt een pracht van een beenhouwerij, jammer dat we reeds gekocht hadden. De terugweg was zoals voorzien lastig, alhoewel Phil een
baantje wist door het bos waar het stijgingspercentage iets minder is, stond hij al goed in het zweet bij het bovenkomen. Daar stonden juist
Etienne en Leny te praten tegen een koppel Fransen op de parking. We gingen samen eens de kapel bekijken, iets mooi om te bezoeken. Eens terug
op de parking zette Leny een lekker kop koffie met diverse koekjes, in de zon was het aangenaam, maar toen ze achter de wolken verdween was het
fris, heel fris. Het ging op en neer met de zon, Fie en Leny besloten aan het avondmaal te beginnen terwijl Phil en Etienne nog wat buiten
bleven tateren. Toen het echt te koud werd, was het eten klaar en ging ieder naar zijn eigen vakantieverblijf. Ondertussen had Fie ons een
lekkere slaschotel klaargemaakt, de vaat bleef deze keer staan tot de volgende gelegenheid. De avond begon dus vroeg, maar het deed goed na onze
wandeling. Het was nog geen 22u toen we besloten te gaan slapen. Het was snel donker en stil ten huize van…
Dinsdag 19 april: Terug
een rustige nacht, en zeker niet zo fris als de dag voordien. Op tv beloofden ze regen tijdens de nacht, bovenop de muur van Hoei ondervonden we
niks. Phil zorgde voor de koffie, Fie voor de eitjes. Na het ontbijt deed Phil de vaat terwijl Fie haar klaarmaakte. Er was eerst afgesproken om
naar de markt te gaan, maar Leny zag het niet zitten, overal pijn. Daardoor bleven we nog een tijdje in en rond de camper.  Tenslotte wandelden
we nog eens tot de plaats waar de aankomst voor morgen getrokken wordt. Onderweg kwamen we de ploeg van Astana op training tegen. Normaal zien
we bijna alle ploegen voorbij komen, nu waren het enkel nog Trek en Katouscha die we zagen. Ondertussen was er nog een camper opgereden, mensen
van Avelgem. We hadden direct een goeie babbel en dronken zelfs een pint. Het was middag, Fie had reeds de aardappelen geschild, deze nog koken
en puree van maken en de vol-au-vent opwarmen en we hadden ons middagmaal. We deden samen de vaat en namen een siësta tot ongeveer 16u. We
vertrokken dan nog eens tot aan de kapel. Op de terugweg kwamen we Leny en Etienne tegen die vroegen of het café recht op de kapel open was, we
konden een positief antwoord geven. Samen trokken we naar het café en dronken er een paar pinten, de één al wat zwaarder dan de andere. Eens
terug op de parking, ging ieder terug naar de camper. Tegen 19u werden we verwacht op de jaarlijkse drink, Zizi coin coin, een zelfgemaakte
cocktail en jupiler met allerhande hapjes werden aangeboden. Het was reeds donker toen Phil & Etienne als laatsten vertrokken en nog een korte
wandeling maakten. Fie had reeds haar slaatje binnen toen Phil terug was, at die dan ook zijn slaatje op. We gingen nogal snel slapen omstreeks
22u. lagen we in dromenland.
Woensdag 20 april: Phil werd veel wakker, misschien waren de vele julipers de reden. Om 6u45 opstaan voor
een sanitaire stop, de verwarming iets hoger zetten en de fluitketel op het vuur. Phil kroop wel nog een beetje onder het dons. We hadden aan
Stephane een baguette besteld die hij ’s morgens ging halen met zijn Vespa.
 Na het ontbijt nam Fie de vaat voor haar rekening. We maakten ons
dan klaar om eens naar de dames te gaan kijken voor de start. Tot onze verbazing herkende Heidi Dalton ons, een Zuid-Afrikaanse die we leerden
kennen op het WK in Ponferada, we sliepen in het hotel van deze ploeg. Na de start om 11u20 begon Fie aan ons middagmaal, de beruchte spaghetti.
Na de vaat gingen we eens op zoek naar een paar klantjes van Phil, maar daar de oversteken afgesloten waren, konden we deze niet bereiken. Terug
op weg naar de parking, kwam de reclamekaravaan voorbij en konden we toch enkele gadgets bemachtigen. Voor de rest van de namiddag bleven we
tussen de mede camperaars. We zagen nog twee maal de beroeps en nog een maal de dames voorbij komen. Het was een lekker weertje, we genoten van
de zon, maar moesten wel uit de wind blijven. Valverde won met een ongeziene overmacht de sprint bovenop de muur van Hoei. Na de aankomst
bewonderden we nog enkele voorbijkomende, vermoeide renner die voorbij kwamen. Toen er al enkele vertrekkende campers voorbij kwamen, maakten we
ons ook klaar voor vertrek. Het was iets over 17u. toen we konden vertrekken en stonden bijna een uur in file om door het centrum van de stad te
komen. De rest van de weg verliep vlot. Terug in Harelbeke, reden we de camperplaats op, loosden ons grijs water, ledigden de toilet cassettes
en tankten vers water bij. Nadat we een polybox hadden gevuld met enkele dingen die we thuis nog nodig hadden, maar ook de vuile was, gingen we
huiswaarts. Daar stak Fie direct een wasmachine op gang en noteerden we alles wat we zeker de dag nadien bij ons vertrek terug moesten meehebben.
Kilometerstand 26.226., Trip 409., Verbruik 9.9L., Reistijd ?.
Foto’s |
|
| |
|
