We hadden de smaak goed te pakken, een weekend thuis blijven, nee zunne. We volgden de hele week meteovista om te weten waar we het beste weer zouden hebben. De Belgische kust, Limburg, Franse kust en de streek van de Somme. Het zag er best uit in de laatste, onze keuze viel op Péronne.

Zaterdag 06 september: We hadden vrienden op bezoek de avond voordien, dus niet veel goesting om nog te werken in de voormiddag, maar ja, Phil zijn klanten worden graag bediend op zaterdag, Fie kuist graag het huis. We konden reeds vertrekken tegen 12u30, maar moesten nog eerst gaan tanken, iets meer dan 75L. We stelden de GPS in zonder tolwegen en hadden volgens deze een 125Km te rijden. Alles verliep vlot tot we een plakkaat zagen staan met “Route barrée” We namen op het rond punt een andere afslag, maar botsten iets verder weer op zo een bord, maar we reden door tot we aan een rommelmarkt kwamen. We moesten rechtsomkeer maken. Bij het oprijden van een oprit, die blijkbaar een beetje te stijl was, haperden we met de onderkant van Mobil II. Gelukkig was het meet de verlenging van het chassis die wat geschonden werd. Phil reed de oprit volledig omhoog om toch te kunnen draaien op een vlakker stuk. Het afrijden was beter, niks meer dat haperde. Na wat kleine wegen en nog een omleiding kwamen we terug grote wegen. Om eens terug op adem te komen stopten we eens aan cemeterie “Londen” in Neuville-Vitasse, waar er 713 Britten, 19 Canadezen, 4 New Found Landers  en  11 Australiërs liggen. Er staat ook nog een monument met de namen van velen die op graven, lagen die vernietigd zijn geweest tijdens andere oorlogen. Eens in Péronne reden we de camping op om 15u05. Niemand in de receptie, maar er stond wel vermeld dat we onze plaats mochten kiezen en achteraf gaan afrekenen. Na een paar keer te hebben rondgereden, kozen we voor plaats 25. Schotel richten en de zetels buiten, voor de stroom hadden de volledige haspel van 50m nodig. We waren niet van plan van veel te doen, en we deden niks ook. Om 16u ging Fie afrekenen en betaalde €32 voor twee dagen. Het werd als maar drukker op de camping, velen reden rond zoals wij, om een plaatsje naar hun zin te vinden. Tegen 18u een aperitiefje, om 19u binnen en beginnen aan de spaghetti en tegen 20u15 was de vaat reeds gedaan. Nog wat tv kijken en aan deze tekst werken. De avond was vlug voorbij, Fie ging slapen om 20u45. Phil volgde omstreeks 21u35.
Zondag 07 september: Een plasstop om 4u30 en dan doorslapen tot 8u30, niet echt iets voor Phil, maar het deed eens goed. De zon was al lichtjes door de hoge wolken aan het turen. Terwijl Phil de koffie zette, ging Fie onze ontbijtkoeken halen. De suissen waren een beetje aan de droge kant, maar de appelflap was daarentegen wel lekker. Terwijl Fie was gaan douchen, stuurde Phil zijn dochter om te weten waar we zaten, ze zouden eens met Cash, Phil zijn kleinzoon, afkomen, voor ons geen probleem. We vertrokken tegen 10u op zoek naar alles wat we nodig hadden om een BBQ klaar te maken. De eerste beenhouwer die we tegen kwamen had blijkbaar niet veel liggen om op de rooster te leggen. Over de markt zagen we een Monoprix en hoopten daar iets te vinden, we kwamen er buiten met wat drank, sla, groenten en wat borrelhapjes. We liepen nog wat verder en zagen dan pas de grote Dia winkel. Fie trok er alleen binnen  en kwam terug met hetgeen we naar op zoek waren, wat lekker vlees. Iets na de middag waren we terug aan de Mobil II en wachtten op een seintje van Phil's dochter dat ze er aankwamen. Om 14u waren ze er nog niet en we stuurden een bericht. Ze stuurden er een terug met de uitvlucht dat ze last hadden om de autostoel veilig vast te zetten…  Een half uur nadien lieten ze weten dat ze er om 16u zouden zijn. We genoten nog van het mooie weer en rustten wat uit. Fie ging hun “ingang” gaan betalen om 16u. Net toen Phil zijn dochter liet weten dat ze er waren, kwam Fie terug, we keerden samen terug naar de ingang en verwelkomden onze gasten. Eens aan de Mobil, dronken we eerst een aperitiefje, om 18 begonnen we dan aan de BBQ,. Fie kookte aardappelen in de schil, waste de sla en sneed te tomaten, terwijl Phil de ribbetjes en kippenfilets bakte. We aten bijna alles op, een teken dat het smaakte, veronderstellen we. Nadat we allen samen de vaat deden, vertrokken onze gasten terug naar België, ze hadden bijna nog twee uur te rijden. Nadien nog wat opruimen, zetels en tafel binnen, maar ook nog de luifel binnen draaien en alles vastzetten in de garage. Nog wat bekomen van de drukte, wat tv kijken en aan deze tekst werken. We gingen slapen om 22u30.
Maandag 07 september: Terug een heel rustige nacht, pas om 7u50 hoorden we het geluid van een bulldozer langs de overkant van het water. Op die manier waren we snel wakker. Fie ging bestelde Baguette halen en we genoten van ons ontbijt. Na de vaat en alles op zijn vaste plaats te hebben gestoken, konden we richting uitgang rijden. Nog grijs water lozen en toilet ledigen en we waren vertrokken naar het centrum waar we een deftige parkeerplaats zochten voor onze Mobil II en tenslotte gewoon vonden schuin over het museum “Historial De La Grande Guerre”. Dankzij de kortingskaarten die we op de camping vonden, kregen we €1,5 p/p korting, we betaalden €12 voor ons twee en het was de moeite om te bezoeken. Jammer genoeg zijn ze nu pas bezig met aan de elektronica te werken en konden we daar niet van genieten. Iets na de middag kwamen we er buiten, ons volgende doel was Rancourt, we volgden “Le circuit du souvenir” Daar staat er een Franse Kapel met een Frans kerkhof er achter. Daar liggen 8566 gesneuvelden. We staken de straat over en kwamen op een kleiner Kerkhof “Rancour Military Cemetery” met amper 93 gesneuvelden. Een Duits Kerkhof waar er 11.422 liggen begraven ligt iets verder in een zijstraat. Na een korte verplaatsing kwamen we in Longueval. Daar is er een mooi monument van Zuid-Afrikanen en een Museum, maar dit was jammer genoeg gesloten. Daar rechtover is er het “Delville Wood Cemetery” Daar liggen 5520 mannen, 5239 Britten, 29 Canadezen, 81 Australiërs, 19 Nieuw Zeelanders en 152 Zuid-Afrikanen. Onderweg naar ons volgend punt kwamen we voorbij het “Londen Cemetery And Extansion” in Longueval. Daar zagen we de graven van 3338 Britten, 162 Canadezen, 300 Australiërs, 35 Nieuw Zeelanders, 33 Zuid-Afrikanen, 2 Indiërs , 2 Duitsers en 2 Fransen, Ook nog 165 van de tweede wereldoorlog. Het was toen rond 14u30 en we hadden niks meer gegeten sinds ons ontbijt, we deden het dan maar met enkele chips en een slokje cola. Op weg naar Pozières namen we ook nog even een korte stop aan een Canadees monument. In Pozières zelf gingen we kijken naar het monument van de tanks, een klein monument met op de vier hoeken een miniatuur in brons van de toen voor het eerst gebruikte tanks. Aan de andere kant van de baan is er de Windmill Site, een zijstraat binnen rijden bracht ons tot aan de Nieuw-Zeelandse Mémorial. Daar hadden ze toen een houten uitkijkpost van een drietal meter hoog. Terug op de grote baan zagen we een kerkhof dat we vroeger al enkele keren voorbij waren gereden, maar het altijd uitstelden om te gaan “Poziéres British Cemetery” waar 2.754 gesneuvelden liggen, op het monument dat het kerkhof omringt, staan er nog eens 14657 namen gegraveerd van gesneuvelden waarvan 14.325 Britten, de rest zijn Zuid-Afrikanen. De volgende stop was Thiepval, meer dan de moeite om eens bij deze memorial stil te staan. Op de muren staan er 72.205 namen gegraveerd van verdwenen gesneuvelden. Achter dit monument liggen er op het kerkhof 300 Franse waarvan 253 onbekenden en 300 gemenebest graven waarvan 239 onbekenden. Op deze site staat ook nog een monumentje van de 18^de divisie. De volgende stap was “Tour d’ Ulster” daar zagen we nog twee kerkhoven. Eerst bezochten we  “Cemetiere de Connaught”. Op deze begraafplaats werden er gesneuvelden, die eerst op andere plaatsen begraven waren, samengebracht, nu liggen er 1285 Britten. Op een onverharde weg lag “Mill Road Cemetery” Op de boordsteen van de omringende muur lagen enkele oud verroeste stukken ijzer, misschien dat de boeren, als ze iets vinden op hun land, deze daar neerleggen voor de mensen die de begraafplaatsen onderhouden. Op dit kerkhof liggen er 1304 Britse soldaten en mannen van de zeemacht. Daar zijn ook graven van andere kleine begraafplaatsen samengebracht tijden de oorlog. Een rariteit is dat er een aantal grafstenen plat op de grond liggen. De Tour zelf is een gedenkteken voor de Ierse gesneuvelden in Ulster. Toen we daar vertrokken was het al 17u. Fie had nog graag de kLochnagar crater in La Boisselle gezien, een krater van 91m doorsnede en 21 meter diep, heel mooi om te zien, maar moeilijk om een foto te nemen die de realiteit weergeeft. Na dit hadden we het wel even gehad van de oorlogsmonumenten, dus moeten we zeker nog eens terug komen. We stelden de GPS in naar huis, maar zonder snelwegen. Nog 2u30 te rijden, we hadden tijd. Alles verliep rustig langs de weg, maar onze magen waren zo rustig niet. Als we in Orchies kwamen, zagen we dat er daar een Mc Donalds was, geen discussie mogelijk, wij daarheen en het smaakte. Na dit hadden we nog een uurtje te rijden. Bij thuiskomst konden we Mobil II parkeren voor de deur en beginnen klaarzetten voor volgende uitstap.

321,1 Km met een verbruik van 9,9L/100Km
Kilometerstand 4.726

Foto’s